কেতিয়াবা এনেকুৱা অভিজ্ঞতা হৈছে যে পেটৰ পৰা বতাহ পাম্প কৰি উলিওৱা যেন অনুভৱ হৈছে? এটা ভয়ংকৰ অনুভৱ নহয়নে? প্ৰতাৰিত হোৱাটো এনেকুৱাই অনুভৱ হয়৷ সম্পৰ্কত অতি কম কথাইহে ইমান আঘাত দিয়ে যেনেকৈ আপোনাৰ সংগীৰ পৰা বিশ্বাসঘাতকতা অনুভৱ কৰা, আৰু তাৰ পিছত, অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যোৱা।

অবিশ্বাস হ'ল সংগীৰ মাজত কৰা প্ৰতিশ্ৰুতি ভংগ কৰা হয় ব্ৰতৰ ৰূপত নহয় বিশ্বাসী হোৱাৰ এক অকথিত ধাৰণা হিচাপে। এই অন্তৰংগ বিশ্বাসঘাটকতাই এজন ব্যক্তিক আঘাত কৰে আৰু তেওঁক বিধ্বস্ত কৰি পেলায়। আপুনি ক’ব, “তেওঁ প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত একোৱেই একে অনুভৱ নহয়।” বা “তাই মোক প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত নিজকে বিচ্ছিন্ন কৰাটো ইমান কঠিন অনুভৱ হয়”।

যদিও এনে প্ৰতিশ্ৰুতি ভংগ হ’ব পাৰে বুলি কল্পনাতীত যেন লাগে, তেতিয়াও ই বহুত সাধাৰণ। পৰিসংখ্যা চালে দেখা যায় যে প্ৰায় ১৫-২০% বিবাহিত দম্পতীয়ে প্ৰতাৰণা কৰে। আমেৰিকাৰ দম্পতীৰ ওপৰত বৰ্তমানৰ অধ্যয়নে ইংগিত দিয়ে যে ২০ৰ পৰা ৪০% বিষমযৌন বিবাহিত পুৰুষ আৰু ২০ৰ পৰা ২৫% বিষমযৌন বিবাহিত মহিলাইও জীৱনকালত বিবাহ বহিৰ্ভূত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিব।

যেতিয়া অবিশ্বাস ঘটে, তেতিয়া ই আমাক বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি কৰে, অপৰ্যাপ্ত, আৰু আত্মসন্দেহৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰ উপৰিও বহুতো প্ৰশ্নৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয় যেনে- প্ৰতাৰণা কৰিলে প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যাব পাৰিনে? অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা পৰি যোৱাটো প্ৰয়োজনীয় নেকি? যদি আপোনাৰ পত্নীৰ প্ৰতি থকা প্ৰেম এতিয়াও আপোনাৰ হৃদয়ৰ তলত বহি আছে তেন্তে আপুনি কেনেকৈ কৰিব? অবিশ্বাসৰ পিছত বিবাহ কেতিয়াও একে নহয়নে?

এৰি দিয়া কনতুন অধ্যায়। ই এটা নতুন সম্পৰ্ক আৰু ইয়াক এনেকুৱা এটা সম্পৰ্কৰ দৰে গণ্য কৰা উচিত য'ত দুয়োজনে ইজনে সিজনৰ বিষয়ে কথা আৱিষ্কাৰ কৰে আৰু প্ৰাৰম্ভিক খং, উদ্বেগ, আৰু নিৰাপত্তাহীনতাক নেভিগেট কৰে।

অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই অহাটো স্বাভাৱিক নেকি?

অবিশ্বাসৰ কথা শুনিলেই মানুহৰ মনত সোমাই পৰা এটা সাধাৰণ প্ৰশ্ন। অবিশ্বাসৰ ৰিচিভিং এণ্ডৰ মানুহে প্ৰায়ে বিলাপ কৰে, “মোৰ স্বামীয়ে প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত মই আৰু ভাল নাপাওঁ”, “তেওঁলোকৰ অবিশ্বাসৰ খবৰ পোৱাৰ পিছৰে পৰা মোৰ সংগীক চাবলৈ মই সহ্য কৰিব নোৱাৰো”, বা “মই তাইক বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰো মোৰ লগত এই কাম কৰিলে, মই এতিয়াও অবিশ্বাসত আছো”।

শিৱন্যই কয়, “হয়, অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই অহাটো স্বাভাৱিক। কাৰণ আপোনাৰ আস্থা ভাঙি গৈছে আৰু আপোনাৰ সংগীৰ প্ৰতি আপোনাৰ ভাবমূৰ্তিও ছিন্নভিন্ন হ’ব পাৰে।” মন কৰিবলগীয়া এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা কাৰণ আপোনাৰ সংগীৰ বিষয়ে আপোনাৰ কিছুমান ধাৰণা আছে, যে তেওঁলোকে আনুগত্যশীল হ'ব আৰু কেৱল 'আপুনি'ক ৰোমান্টিক সংগী হিচাপেহে ভাবিব কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোকে ঠগ খায়, তেতিয়া ই আইনা এখনে লাখ টুকুৰা ভাঙি যোৱাৰ দৰে হয়।

অবিশ্বাসৰ পিছত বিবাহ কেতিয়াও একে নহয়নে? অবিশ্বাসে যৌন ঘনিষ্ঠতাত প্ৰভাৱ পেলাবনে? শিৱণ্যই তেনেকৈয়ে ভাবে। তাই কয়, ”আপোনাৰ সংগীৰ সৈতে আপোনাৰ যৌন সম্পৰ্কতো প্ৰভাৱ পৰিব কাৰণ...এতিয়া সম্পৰ্কটোৰ প্ৰতি ঘনিষ্ঠতা, বিশ্বাস আৰু আশাবোৰ ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিছে।''

যিকোনো সম্পৰ্কই কাম কৰিবলৈ বিশ্বাস সৰ্বোচ্চ। অবিশ্বাসৰ পিছত যদি আপুনি আপোনাৰ সংগী বা তেওঁলোকৰ যিকোনো কথাক আৰু বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰে তেন্তে তেওঁলোকৰ আনুগত্যক লৈ আপুনি সন্দেহ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, কেৱল যৌনতাৰ ক্ষেত্ৰতে নহয় আৱেগৰ কথাও। আপুনি তেওঁলোকক আন ক্ষেত্ৰত যেনে বিত্তীয় বা অভিভাৱকত্বৰ ক্ষেত্ৰতো সন্দেহ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত বিশ্বাস ঘূৰাই পোৱাটো সঁচাকৈয়ে কঠিন হৈ পৰে।

এই সকলোবোৰ কাৰণে আপুনি অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যোৱাত অৰিহণা যোগাব পাৰে আৰু আমাৰ বিশেষজ্ঞই কোৱাৰ দৰে সংগীৰ প্ৰতি কোনো ধৰণৰ মৰম বা মৰম অনুভৱ নকৰাটো সম্পূৰ্ণ স্বাভাৱিক after being cheated on.

অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা কেনেকৈ ওলাই যাব যদি আপুনি এতিয়াও আপোনাৰ পত্নীক ভাল পায়?

অৱশ্যেই, আপুনি আপোনাৰ পত্নী বা সংগীয়ে আপোনাক প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছতো প্ৰেমত থাকিব পাৰে। বহুত কথাই সম্পৰ্কটো গঢ়ি তুলিছিল, আৰু এৰি দিয়াটো কঠিন, ক’বলৈ গ’লে। লজিষ্টিকভাৱে, অবিবাহিত সম্পৰ্কতকৈও অধিক প্ৰতাৰক পত্নীক এৰি দিয়াটো পৰিয়ালৰ আন্তঃসংযোগ, ঘৰত পত্নীৰ অহৰহ উপস্থিতি, ল’ৰা-ছোৱালীৰ জড়িততা, যৌথ বিত্তীয় ব্যৱস্থা আদিৰ বাবে অধিক কঠিন হ’ব পাৰে।

শিৱন্যই কয়, ” কেতিয়াবা, আমি প্ৰতাৰক সংগীক ভাল পাই যাওঁ কাৰণ সম্পৰ্কটোত আন বহুতো উপাদান আৰু ক্ষেত্ৰ আছিল যিয়ে আপোনাক অনুকূল কৰিছিল, যিবোৰ আপুনি লালন-পালন কৰিছিল, আৰু সেইটোৱে আপোনাক এতিয়াও আপোনাৰ সংগীক ভালপোৱাৰ ইচ্ছা জগাই তোলে।

“কিন্তুআপোনাৰ প্ৰতি অবিশ্বাসী ব্যক্তিজনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰিবলৈ নিজকে সোঁৱৰাই দিয়াটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। আপোনাৰ ওপৰত তেওঁলোকক বাছি নোলোৱাটো সচেতন হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। এতিয়াও সিহঁতক ভাল পালেও নিজকে অধিক ভাল পোৱাটো প্ৰয়োজন।” বিশ্বাসৰ ৰেখাডাল অতিক্ৰম কৰা কোনোবা এজনৰ সলনি নিজকে বাছি লোৱাটো এটা প্ৰয়োজনীয়তা।

অৱশ্যে ই কঠিন। কেতিয়াবা, “মোৰ লগত ইমান ভয়ংকৰ কাম কৰা এজনৰ লগত মই এতিয়াও কেনেকৈ প্ৰেমত পৰিম?” মানসিকভাৱে মূৰটো বেচ কৰাৰ এই লুপটোত যাতে সোমাব নোৱাৰে তাৰ বাবে অতিৰিক্ত সাৱধান হওক। আপোনাৰ সংগীৰ ওপৰত জয়ী হোৱা, বিষাক্ত সম্পৰ্কৰ পৰা আগবাঢ়ি যোৱা, আৰু অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যোৱাটো কেতিয়াও সহজ নহয়। কিন্তু আমি এই নিৰাময়ৰ যাত্ৰাত নামিবলৈ সৰু সৰু কাম কৰিব পাৰো, এটা এটাকৈ খোজ দি। ইয়াৰে কিছুমান ইয়াত উল্লেখ কৰা হ’ল:

১/ দোষ ল’ব নালাগে

অবিশ্বাসে আপোনাক নিজকে সন্দেহ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব পাৰে আৰু আপোনাক অপৰ্যাপ্ত অনুভৱ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব পাৰে। আপুনি নিজকে ভেঙুচালি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব পাৰে আনকি যেতিয়া, আপোনাৰ আন্ত্ৰিক অংশত, আপুনি জানে যে ইয়াত আপোনাৰ কোনো দোষ নাই। আপুনি হয়তো ভাবিবলৈ আৰম্ভ কৰিব, “মই কৰা কিবা এটাই তেওঁলোকক এই কাম কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল নেকি?”

নাই। আপোনাৰ সংগীৰ শেষৰ পৰা বেয়া যোগাযোগৰ বাবেই এনেকুৱা হৈছিল। যদিও তেওঁলোকে অমূল্য, অপ্ৰয়োজনীয় বা অদৃশ্য অনুভৱ কৰিছিল, তথাপিও তেওঁলোকে আপোনাৰ লগত এই বিষয়ে কথা পতা উচিত আছিল। সম্পৰ্ক এটাত অসন্তুষ্ট অনুভৱ কৰাটো ঠিকেই আছে, কিন্তু প্ৰতাৰণা ইয়াৰ সমাধান নহয়। আপোনাৰ সংগীয়ে যদি তেওঁলোকৰ অসন্তুষ্টিৰ কথা প্ৰকাশ নকৰিলে তেন্তে আপোনাৰ দোষ নহয়। তুমি মন নহয়reader.

যদি যোগাযোগ কৰাৰ পিছতো কথাবোৰ উন্নত নহ’লহেঁতেন, তেন্তে তেওঁলোকে প্ৰতাৰণা কৰাৰ পৰিৱৰ্তে সম্পৰ্কটো শেষ কৰিবলৈ বাছি ল’ব পাৰিলেহেঁতেন। স্পষ্টকৈ ক’বলৈ গ’লে কাৰোবাক প্ৰতাৰণা কৰাৰ কোনো ভাল অজুহাত কেতিয়াও নাথাকে (যদিহে তেওঁলোক কোনো নিৰ্যাতনমূলক সম্পৰ্কত নহয়), আৰু নাই, ইয়াত আপোনাৰ দোষ নহয়। অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই আহিলে ই ঠিকেই আছে আৰু একেবাৰে স্বাভাৱিক৷ এই বিষয়ে নিজকে মাৰপিট নকৰিব।

২/ ৱেক আপ কল কৰক

শিৱন্যই কয়, “যদি আপোনাৰ সংগীয়ে আপোনাক প্ৰতাৰণা কৰিছে, তেন্তে ৱেক আপ কলৰ সময় আহি পৰিছে . সেই ব্যক্তিজনৰ নিৰ্ভৰযোগ্যতাক লৈ আপুনি প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰাৰ সময় আহি পৰিছে৷ সত্যৰ সন্মুখীন হোৱাৰ আৰু মুখামুখি হোৱাৰ আৰু ইয়াকো গ্ৰহণ কৰাৰ সময় আহি পৰিছে৷ সেইটোৱে আপোনাক বস্তুবোৰ কেনেকৈ হ’ব বিচাৰে, সেইদৰে দেখাত সহায় কৰে। ই আপোনাক প্ৰতাৰক পত্নী বা সংগীক এৰি দিয়াতো সহায় কৰিব পাৰে।’

যদিও, কেৱল উঠি সত্যৰ সন্মুখীন হোৱাটো সহজ নহয় – ই বেদনাদায়ক আৰু ই জ্বলি যায়। আনকি আপুনি ইমান ভালপোৱা ব্যক্তিজনে আপোনাক প্ৰতাৰণা কৰিছে বুলি স্বীকাৰ কৰাটোও বেয়া লাগে কিন্তু নিজকে সোঁৱৰাই দিয়াটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে আগবাঢ়ি যোৱাৰ প্ৰথম পদক্ষেপটো হ’ল বাস্তৱক স্বীকাৰ কৰা আৰু গ্ৰহণ কৰা। অহৰহ আত্ম-সোঁৱৰাই দিয়াটোৱে বিষ কমোৱাত আৰু অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই অহাত সহায় কৰে।

আমাৰ বিশেষজ্ঞজনে লগতে কয়, “নিজকে প্ৰেমৰ পৰা পৰিবলৈ দিয়ক, আগবাঢ়ি যাওক, আৰু নিজকে আৰু অধিক ভাল পাওক। নিজকে আৰু অগ্ৰাধিকাৰ দিয়াৰ পৰা নিজকে বাধা নিদিব।” বাৰে বাৰে নিজকে বাছি লওক কাৰণ আপোনাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্ক3. নিজকে শোক কৰিবলৈ দিয়ক

সম্পৰ্ক হেৰুৱাই পেলোৱাটো বৃহৎ আৰু আপুনি শোক আৰু কান্দিবলৈ দিয়া হয়। সংগীৰ প্ৰেমৰ সত্যতা এটা শ্বক হিচাপে আহিব পাৰে যিয়ে প্ৰচুৰ আঘাত দিয়ে। ক্ষতি কেৱল সংগীৰ নহয়, আৱেগিক আৰু যৌন উভয় ধৰণৰ আস্থা আৰু ঘনিষ্ঠতা হেৰুৱাই পেলোৱা, যাৰ বাবে আপুনি হয়তো নিজকে দুখৰ পাঁচটা পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যোৱা দেখিব পাৰে।

আপুনি নিজকে বাস কৰা বিচাৰি পাব পাৰে অস্বীকাৰ (এটা পছন্দৰ বাস্তৱতা), খং (অবিশ্বাসৰ জৰিয়তে পৰিত্যক্ত হোৱাৰ বাবে খং), দৰদাম কৰা (সকলো ‘কি যদি’ খেলিবলৈ আহে), হতাশা (প্ৰতাৰণা স্বীকাৰ কৰাৰ ফলত হোৱা দুখৰ হুলস্থুল), আৰু শেষত গ্ৰহণযোগ্যতা (কি গ্ৰহণ কৰা ঘটিছিল আৰু ইয়াৰ অৰ্থ আপোনাৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে কি)।

অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ আপুনি নিজকে আৱেগৰ হুলস্থুল অনুভৱ কৰিবলৈ দিব লাগিব। এই সকলোবোৰ পৰ্যায়ৰ মাজেৰে যাওক আৰু শোকৰ প্ৰক্ৰিয়াত থাকিলে নিজৰ প্ৰতি দয়ালু হওক। মনত ৰাখিব আপোনাৰ কোনো দোষ নাই। আপুনি প্ৰেমৰ যোগ্য।

4. আপোনাৰ সময় উলিয়াওক

পৰিস্থিতিৰ অস্বীকাৰ, খং, দৰদাম, হতাশা, আৰু গ্ৰহণযোগ্যতাৰ মাজেৰে পাৰ হ'বলৈ সময় উলিয়াওক। অবিশ্বাসৰ পিছত আগবাঢ়ি যোৱাৰ বা প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ কোনো সময়সীমা নাই, আৰু আপুনি নিজকে এই সকলোবোৰ অনুভৱ কৰিবলৈ দিয়াটো অতি প্ৰয়োজনীয়।

নিজকে হেঁচা নিদিব বা নিৰাময়ৰ ক্ষেত্ৰত খৰখেদা নকৰিব। মনত ৰাখিব, প্ৰতাৰণা কৰাটো আঘাতজনক আৰু আপুনি ইয়াক এটা এটাকৈ খোজ দিয়াটো গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু...প্ৰতাৰক পত্নীক লাহে লাহে এৰি দিয়াৰ প্ৰক্ৰিয়াটোৰ মাজেৰে যাওক যাতে অবিশ্বাসৰ দীৰ্ঘস্থায়ী প্ৰভাৱ নপৰে।

যিটো ঘটিল তাৰ বাবে আপুনি এতিয়াও আপ্লুত হৈ আছে বুলি লাজ কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। অৱশ্যে আপুনি আপ্লুত হৈ পৰিছে৷ এলেক্স নামৰ এজন পাঠকে শ্বেয়াৰ কৰিছে, “ধন্যবাদৰ কথা যে মোৰ বন্ধুসকলে মোক লাহেকৈ সোঁৱৰাই থাকিল যে তাই প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত নিজকে বিচ্ছিন্ন হ’বলৈ বহু সময় লাগিব। তেওঁলোকে ঠিকেই কৈছিল, ই আছিল যথেষ্ট আৱেগিক আৰু তীব্ৰ অভিজ্ঞতা।’

5. সমৰ্থনৰ বাবে হাত আগবঢ়াওক

শিৱন্যই কয়, “বন্ধুৰ সৈতে কথা পাতিলে পৰিস্থিতিটো যুক্তিসংগত হ’ব পাৰে। মানসিক স্বাস্থ্যৰ পেছাদাৰীৰ পৰা সহায় লোৱাটোৱে আপোনাক এইটো চাবলৈ সহায় কৰিব যে সম্পৰ্কটো ধৰি ৰখাৰ যোগ্য নেকি। কাৰণ কেতিয়াবা আমি নিজৰ আৱেগেৰে ইমানেই আপ্লুত হৈ পৰো যে পৰিস্থিতিটোক যুক্তিযুক্ত কৰিব নোৱাৰো, চাব নোৱাৰো, মানি ল’ব নোৱাৰো। গতিকে এজনক তেওঁলোকৰ পৰিস্থিতি নতুন দৃষ্টিভংগীৰে চাবলৈ সহায় কৰিবলৈ আন এজন ব্যক্তিৰ প্ৰয়োজন হয়।’

কি কৰিব লাগে বা ক’ৰ পৰা আৰম্ভ কৰিব লাগে সেইটো জনাটো কঠিন হ’ব পাৰে কিন্তু সেই সহায় থেৰাপিষ্টকে ধৰি আপোনাৰ সমৰ্থন ব্যৱস্থাৰ পৰা লোৱাটো কঠিন হ’ব পাৰে , এই কঠিন সময়ত আপোনাক নেভিগেট কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। যিটো ঘটিল, সেইটো আপুনি নিজেই পাৰ কৰিব নালাগে৷ সহায় বিচাৰিব আৰু সমৰ্থন লওক।

প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত এটা সম্পৰ্ক চিৰদিনৰ বাবে ধ্বংস হৈছেনে?

অবিশ্বাসৰ পিছত বিবাহ কেতিয়াও একে নহয়নে? প্ৰতাৰণা কৰিলে প্ৰেমৰ পৰা আঁতৰি যাব পাৰিনে? এবাৰ বিশ্বাস ভংগ হ’লে আপুনি ভাবিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে এই সকলোবোৰ মেৰামতিৰ বাহিৰত নেকি আৰু আপোনাৰ...অবিশ্বাসৰ পিছতো বিবাহ একেই হ’ব। টিফানীয়ে নামৰ এগৰাকী পাঠকে আমাৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰিছে, “মোৰ স্বামীয়ে মোক প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত মই আৰু ভাল নাপাওঁ। আগতে আমি ইমান ঘনিষ্ঠ আছিলোঁ, আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো সবিশেষ আমি ইজনে সিজনৰ লগত শ্বেয়াৰ কৰিছিলোঁ। কিন্তু কেইমাহমান আগতে প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত একোৱেই একে অনুভৱ নহয়। আমি এতিয়াও ইয়াৰ সৈতে সহমতত উপনীত হৈছো।’

শিৱন্যই কয়, ”যেতিয়া আৱেগিক আৰু যৌন অবিশ্বাস দুয়োটা ঘটে, তেতিয়া ই সম্পৰ্কটোৰ বৃহৎ ক্ষতি কৰে। কাৰণ, প্ৰতাৰণা কৰাৰ সময়ত ব্যক্তিজনে ইতিমধ্যে নিজৰ সংগীক কম মনোযোগ, যত্ন, মৰম আৰু সময় দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। এই ধৰণৰ ক্ষতিৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণৰ লগতে মেৰামতি কৰাটোও কঠিন হ’ব পাৰে।’

যদিও পৰিস্থিতিয়ে আপোনাক আপোনাৰ সম্পৰ্কৰ ওপৰত আশা হেৰুৱাই পেলাইছিল, তথাপিও সিটো ফালে আগবাঢ়ি যোৱা আৰু এটা শক্তিশালী, আকৌ সুস্থ সম্পৰ্ক। ই সম্পূৰ্ণৰূপে নিৰ্ভৰ কৰে আপুনি অবিশ্বাসৰ বিষয়ে গম পোৱাৰ পিছত কি বিচাৰে তাৰ ওপৰত। এইটো কোৱা নহয় যে এই ধৰণৰ ক্ষতি মেৰামতি কৰাটো সহজ হ’ব৷ ইয়াৰ বাবে সামঞ্জস্য, ধৈৰ্য্য আৰু কষ্টৰ প্ৰয়োজন হ'ব, কিন্তু যদি দুয়োজন সংগীয়ে ইয়াক কামত লগাব বিচাৰে, তেন্তে আগবাঢ়ি যোৱাটো সম্ভৱ।

আপোনাৰ সংগীয়ে আপোনাক প্ৰতাৰণা কৰিছে বুলি জানিব পৰাটো এটা কল্পনাতীত দুঃস্বপ্ন আৰু আপুনি অলপ প্ৰয়োজন হ'ব পাৰে ইয়াক নেভিগেট কৰাত সহায় কৰক, হয় সম্পৰ্কটোক কামত লগাবলৈ নহয় আগবাঢ়ি যাবলৈ। বোনোব'লজীত আমি আমাৰ অনুজ্ঞাপত্ৰপ্ৰাপ্ত উপদেষ্টাৰ পেনেলৰ জৰিয়তে পেছাদাৰী সহায় আগবঢ়াইছো যিয়ে আপোনাক আৰোগ্যৰ দিশত আগবাঢ়িবলৈ সহায় কৰিব পাৰে।

অবিশ্বাস হ'ব পাৰেবিভ্ৰান্তিকৰ আৰু নিশ্চিতভাৱে আপোনাৰ বহুত প্ৰশ্নৰ সন্মুখীন হ'ব। আমি আশা কৰোঁ এই প্ৰবন্ধটোৱে আপোনাক ইয়াৰে কিছুমানৰ উত্তৰ বিচাৰিবলৈ সহায় কৰিলে।

FAQs

ইয়াৰ উত্তৰ দিবলৈ আপুনি নিজকে প্ৰশ্ন কৰিব লাগিব: অবিশ্বাসৰ কাৰণ কি আছিল? সম্পৰ্কটোত কি কি উপাদানৰ অভাৱ আছিল নে প্ৰতাৰণাটো কেৱল ইয়াৰ উত্তেজনা আৰু ৰোমাঞ্চৰ বাবেই হৈছিল? আৰু তাৰ পিছত নিজকে সুধিব, ইয়াৰ মাজেৰে থাকিব আৰু কাম কৰাটো মূল্যৱান নেকি? এই ক্ষতিৰ মাজেৰে কাম কৰিবলৈ আপোনাৰ বেণ্ডউইডথ আছেনে? দম্পতীহালৰ মাজত বিশ্বাস পুনৰ গঢ়ি তুলিবলৈ বহুত প্ৰতিশ্ৰুতিৰ প্ৰয়োজন কাৰণ ভগ্ন বিশ্বাসে আঘাতজনক হ’ব পাৰে। ইমান কঠিন সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলৈ সম্পৰ্ক এটাত বহুত কষ্ট আৰু ক্ষমাৰ প্ৰয়োজন। অবিশ্বাসৰ পিছত প্ৰেমৰ পৰা ওলাই অহাটোও সম্ভৱ, যিটো অনুভৱ কৰাটো একেবাৰে স্বাভাৱিক আৱেগ। কিন্তু যদি আপুনি আৰু আপোনাৰ সংগীৰ প্ৰেমত নপৰে তেন্তে একেলগে থকাৰ কোনো যুক্তি নাই। <৮><৮>২. প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত সম্পৰ্ক এটা স্বাভাৱিক হ’ব পাৰেনে?

এইটো বহুত সময় লাগে। সুস্থ হৈ স্বাভাৱিক অৱস্থালৈ ঘূৰি আহিবলৈ হয়তো বছৰ বছৰ লাগিব। অবিশ্বাসৰ প্ৰকৃতি আৰু সবিশেষও বহুত গুৰুত্বপূৰ্ণ। আকৌ, দুয়োপক্ষৰ পৰা বহুত দায়বদ্ধতা লাগে, আৰু বহুত ক্ষমাৰ প্ৰয়োজন হয় সম্পৰ্কটো পুনৰ গঢ়ি তুলিবলৈ বহুত শক্তিশালী আৰু সুস্থ।অবিশ্বাসৰ পিছত সম্পৰ্কটোক কামত লগোৱাটো এটা সমগ্ৰতা আৰম্ভ কৰাৰ দৰেই