"Als je van iemand houdt, laat hem dan vrij. Als ze terugkomen, zijn ze van jou. Zo niet, dan zijn ze dat nooit geweest." We hebben allemaal dit populaire gezegde gehoord over het belang van mensen loslaten. Maar wat betekent het eigenlijk? Sommigen geloven dat het allemaal in handen van het lot ligt. Het maakt niet uit hoe stapelverliefd je op iemand bent, tenzij het lot aan jouw kant staat.

Maar mijn interpretatie van dit eeuwenoude gezegde is dat je iemand niet kunt dwingen om van je te houden, bij je te blijven en oud met je te worden. Je moet ze de vrijheid geven om jou te verkiezen boven wie of wat dan ook. Geen enkele hoeveelheid smeken, smeken en smeken kan ervoor zorgen dat ze blijven.

Loslaten betekent ook niet dat je moet stoppen met van ze te houden. Je kunt van iemand houden en ze toch loslaten. Je geeft ze niet op of begraaft de liefde die je voor ze hebt. Je maakt gewoon van jezelf een prioriteit.

Waarom we blijven vasthouden aan degenen van wie we houden

Waarom is het zo moeilijk om mensen los te laten, vooral degenen van wie we houden? Omdat het makkelijk is om vast te houden. Vasthouden kan troostend lijken omdat het alternatief - de gedachte om iemand van wie je houdt los te laten - onzekerheid creëert die we misschien niet onder ogen willen zien. We zijn bang voor de leegte die het zal creëren. De pijn van het vasthouden wordt zo vertrouwd dat we vergeten dat het onze vijand is en dat hetBeschadig ons.

We verwachten dat we door ons vast te klampen aan iemand van wie we houden, voor altijd liefde en geluk in ons leven kunnen houden. Dat kan niet ver van de waarheid liggen. Hoe meer je je aan iemand vastklampt en hem dwingt om in je leven te blijven, hoe meer verstikt en gevangen hij zich zal voelen. Dat is geen liefde. Liefde is positieve vrijheid. Het is wanneer jij en de persoon van wie je houdt zich vrij voelen in de relatie.

Veel mensen denken dat als je van iemand houdt, je hemel en aarde voor hem of haar beweegt. Maar is het de moeite waard om alles te doen wat nodig is om een ander van je te laten houden ten koste van jezelf? Ja, je doet je deel om een relatie te laten werken. Je doet evenveel moeite. Je sluit evenveel compromissen. Je respecteert evenveel en trekt grenzen.

Maar wat gebeurt er als die balans zoek is? Je valt uit elkaar. Je zit op verschillende ritmes terwijl je wanhopig probeert op dezelfde pagina te zitten. Je slaapt en wordt wakker in hetzelfde bed dat al weken of zelfs maanden geen liefde heeft gekend.

Enkele andere redenen waarom we volhouden:

• Je bent geobsedeerd door het idee dat ze van je houden. Er is een dunne lijn tussen geliefd zijn en houden van het idee geliefd te zijn. Als je deze twee verwart, heb je de neiging iemand veel langer vast te houden dan nodig is.
• Je bent bang voor de pijn die loslaten zal veroorzaken. Op dit moment ga je al door een heleboel pijn. Om het nog erger te maken, lijkt het hele proces van loslaten ondraaglijk en je weet niet of er manieren zijn om weer geluk te vinden zonder de aanwezigheid van deze persoon.
• Je hebt nog steeds hoop dat het goed komt tussen jou en je partner of romantische interesse. Misschien weet je diep van binnen ook wel dat deze hoop vergeefs is. Als ze hadden willen blijven, dan waren ze wel gebleven...
• Je bent onzeker over de toekomst. De toekomst kan ontmoedigend zijn, maar je moet vertrouwen op het universum. Als er een deur sluit, gaat er een andere open

Er bestaat geen twijfel over dat liefde gepaard gaat met zowel positieve als negatieve emoties. Het gaat gepaard met zowel goede als slechte tijden. Is het nog steeds liefde als je je niet gelukkig voelt? Is het nog steeds liefde als je je echte emoties verbergt? Het is zeker geen liefde als je je verdriet verbergt en doet alsof alles in orde is. Als er geen tevredenheid en geluk is, is het tijd om los te laten.

Want wat is het nut van een relatie die je constant pijn bezorgt? Ja, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Je kunt niet verwachten dat iemand jou gelukkig maakt. Maar dat betekent niet dat iemand anders het gezag heeft om ongeluk in jouw leven te veroorzaken.

Is het mogelijk om mensen te ontgroeien?

Het is normaal om mensen te ontgroeien. Er komt een tijd dat je je vrienden en geliefden ontgroeit. Een onderzoek van de Universiteit van Oxford bevestigt dat zowel mannen als vrouwen op 25-jarige leeftijd vrienden beginnen te ontgroeien. Dat komt vooral omdat we, naarmate we groeien, andere doelen in het leven hebben. We hebben andere prioriteiten.

Het leven is nooit constant. Er staan ons altijd veranderingen te wachten bij elke stap die we zetten. We groeien, we veranderen en dat geldt ook voor onze omgang met onze vrienden. Vriendschappen duren eeuwig, maar je komt ze gewoon niet vaak tegen. Er is geen wrok of vijandige gevoelens naar hen toe, je ontgroeit ze gewoon en ziet niet meer de noodzaak om bij hen te horen zoals je deed tijdens je adolescentie. Hetzelfde kan gelden voortwee partners in een romantische relatie.

Hoe beslis je wanneer je iemand laat gaan?

Iemand kan je wel 50 keer per dag vertellen dat hij van je houdt, maar de vraag is: zorgen zijn daden ervoor dat jij je geliefd voelt? Mijn vroegere minnaar zei altijd: "Niemand kan zoveel van je houden als ik." Die woorden deden me elke keer weer zwijmelen. Lang verhaal kort, hij bedroog me. Het gaat nooit om lief gefluister en grote gebaren.

Het gaat om inspanning. Terwijl ik alles deed om hem gelukkig te houden, kocht hij bloemen voor iemand anders. Uiteindelijk waren zijn woorden niets waard, want je hebt constante inspanning van beide partners nodig om een relatie gezond en harmonieus te houden. Je kunt niet de enige zijn die alles doet terwijl de ander je meeneemt op een afspraakje, een paar romantische en lieve dingen zegt, je weer thuis afzet, engaat dan terug naar huis om met iemand anders te slapen.

Ik hield van hem omdat van hem houden me gelukkig maakte en de gedachte dat hij van mij zou houden maakte me extatisch. Het was niets minder dan euforie. Toen ik niet dezelfde liefde, inspanning en eerlijkheid terugkreeg, koos ik ervoor om hem te laten gaan. Maar de pijn die hij veroorzaakte bleef heel lang. In eenvoudige woorden, ik verloor de hoop.

Na veel zelfhaat, ongeadresseerde angsten na de breuk en opgestapelde onzekerheden, realiseerde ik me dat ik mijn dagen verspilde door te wensen dat iets niet waar zou zijn. Ik kon niet terug in de tijd gaan en hem die dingen ongedaan laten maken. Waarom zou ik mijn jaren verspillen met kniezen over iemand die niet eens het minimale deed in de relatie? Toen wist ik dat het tijd was om met opgeheven hoofd verder te gaan.

Hier zijn enkele tekenen dat het tijd is om ze los te laten:

• Als je vergeten bent hoe het voelt om gelukkig te zijn
• Als je onzekerheden zo groot zijn dat je jezelf elke dag meer gaat haten
• Als je voortdurend excuses maakt voor je partner of jezelf wijsmaakt dat het wel beter zal gaan
• Alles put je fysiek en emotioneel uit
• Je voelt je bezwaard en verstikt
• Wanneer vasthouden je tegenhoudt in het leven

Als je iemand loslaat, kun je niet verwachten dat je hem helemaal vergeet. De gedachten, de herinneringen en de littekens zullen nog vele jaren na het loslaten blijven hangen. Dat is wanneer je jezelf eraan moet herinneren of ze het waard zijn om over na te denken en aan vast te houden, omdat vasthouden veel meer schade aanricht dan loslaten.

Eindelijk de daad van het loslaten

"Laat het los" is tegenwoordig te simpel. Heeft iemand je gekwetst? Laat het los. Ben je niet toegelaten op je droomuniversiteit? Laat het los. Had je ruzie met je vriend? Laat het los. Moet je omgaan met het verlies van een dierbare? Laat het los. In het proces lijken we vergeten te begrijpen hoeveel pijn en moeite iemand moet doorstaan om ergens overheen te komen. Loslaten is geen instant remedie voor alles wat je hart kwelt.Het kost tijd. Het is een heel langzaam proces. Maar uiteindelijk zul je er komen.

Oh, wat een gevoel als je leert om los te laten. Het is moeilijk, ja. Het zal pijn doen om los te laten, maar het is nodig voor je groei. Als je leert om het emotioneel los te laten, zul je je lichter voelen. Uit elkaar gaan of gewoon een verlies van liefde kan veel verdriet met zich meebrengen en je bevindt je midden in de rouwfasen.

Als het onmogelijk lijkt om door te gaan, helpt het om je te herinneren dat tussen alle schrijnende rouwfasen, de laatste fase acceptatie en loslaten is. En dat is alle slapeloze nachten en met tranen besmeurde kussens waard. Je moet begrijpen waarom het is gebeurd. Als je eenmaal in het reine bent gekomen, moet je erachter komen wat je uit deze ervaring wilt meenemen dat je zal helpen om verder te gaan en een beterepersoon.

Belangrijke tips

• Loslaten betekent niet dat je moet stoppen met van ze te houden
• Inspanning, compromis en eerlijkheid in een relatie bepalen of je blijft en vecht voor je toekomst of dat je loslaat en je richt op het verder gaan.
• Het is natuurlijk om te rouwen om het verlies van een liefde, maar je moet verdergaan

Acceptatie is de sleutel tot een gezonde geest. Je werd verliefd. Het werkte niet. Je maakte het uit. De gedachte om los te laten wat je dacht dat je leven zou zijn, zal hartverscheurend zijn, maar het is niet onmogelijk. Die relatie heeft positief bijgedragen aan wie je nu bent geworden. Koester het. Maar wanhoop niet over het verlies ervan of probeer je vast te houden aan de overblijfselen ervan. Hoe langer je dat vasthoudttouw, hoe meer het je huid zal scheuren.