"آیا او را دوست دارم یا توجه؟" ای کاش این سوال را از خودم می پرسیدم که اولین دوست پسرم، بین بگ (نپرس چرا او را اینطور صدا کردم)، از من خواست که با او بیرون بروم. چون آن رابطه به فاجعه ختم شد. سه سال طولانی، تمام و کمال، و با این حال نمی‌دانستم چرا با او هستم.

احتمالاً فشار همسالان. ببینید، همه دوستان من شریک داشتند. اما دلیل دیگر می تواند این باشد که او بیشتر از اینکه من با او باشم، با من باشد. او به من احساس خواستن داد، که حاکی از مسائل ناامنی بیشتر از آنچه فکر می‌کردم است. اما موضوع این نیست.

نکته این است که من در رابطه ماندم، حتی اگر هیچ کاری برای من انجام نداد. من به آن افتخار نمی کنم، زیرا سه سال از زندگی خود و او را تلف کردم. او خیلی شیرین بود اما واقعاً آن چیزی نبود که من می خواستم. از تماس‌های او اجتناب می‌کردم، هیچ چیزی از مکالمات روز بعدمان را به خاطر نمی‌آورم، و بدتر از همه، جرات این را نداشتم که به او بگویم. خیلی آسان بود که بگذارم او در یک روز بد به من آرامش دهد و در یک روز خوب به راحتی او را فراموش کند. می دانم، من وحشتناک بودم، اما هرگز از خودم نپرسیدم: "آیا واقعاً او را دوست دارم یا فقط توجه را؟"

علاقه در مقابل توجه

همه ما مانند هر انسانی یک نیاز اساسی داریم. برای توجه. هنگامی که توجه شما را جلب می کند، تمام مدارهای مناسب در مغز شما می درخشند و احساس فوق العاده ای خواهید داشت. اما میزان توجهی که قبل از اینکه مغز شما در نهایت خوشحال شود به میزان امنیت شما بستگی داردشخص این در نهایت نتیجه شرطی شدن در دوران کودکی و نوجوانی است. بنابراین، وقتی ناامن یا خودشیفته هستید، احتمالاً افرادی را دوست خواهید داشت که شما را دوست دارند.

داستان من غیر معمول نیست. مردم تمام تلاش خود را می کنند تا توجه یک پسر را به خود جلب کنند و این رفتار توجه طلبانه اغلب باعث می شود دیگران چشمانشان را بچرخانند. اینترنت پر از جستجوهای گوگل است:

"آیا او را دوست دارم یا توجه را دوست دارم؟"

"آیا او را دوست دارم یا ایده او را؟"

"من دوست ندارم" نمی دانم که آیا او را دوست دارم یا نه؟"

مشکل این است که گاهی اوقات تشخیص اینکه یک نفر در یک رابطه است یا نه، مشکل است، زیرا آنها واقعاً به شریک زندگی خود یا توجهی که شریک زندگی به آنها می کند علاقه مند هستند. یک توضیح علمی برای آن وجود دارد. تحقیقات دو دلیل اصلی را برای افراد برای ایجاد روابط نزدیک پیشنهاد کرده است: نزدیکی و تشابه و حفظ آن رابطه: تعامل متقابل و خودافشایی.

این بدان معناست که افرادی که از نظر فیزیکی به یکدیگر نزدیک هستند و علایق مشابهی دارند، احتمال بیشتری برای ایجاد پیوند دارند. و احساسات عاشقانه در این پیوند زمانی ایجاد می شود که یک نفر توجهی را که از طرف دیگر دریافت می کند متقابل می کند. به عبارت ساده، اگر هر روز فردی را می بینید که تا حدودی شبیه شماست، اگر فکر می کنید که او هم عاشق شما خواهد شد، احتمال زیادی وجود دارد که عاشق او شوید. بنابراین، اشتباه گرفتن نیاز به توجه با علاقه بسیار آسان استروح کم ارزشی مثل من.

حالا، من اینجا کسی را خودشیفته خطاب نمی کنم که نیاز به توجه را با علاقه اشتباه بگیرد. در حین افشای یک خودشیفته، ما متوجه تفاوت های ظریف دیگری می شویم که در میان جویای توجه معمولی شما یافت نمی شوند. با این حال، این بحث به معمای "علاقه در برابر توجه" محدود می شود. بنابراین، اگر پس از خواندن داستان من، شروع به این سوال کنید که "آیا من واقعا او را دوست دارم یا فقط توجه را؟"، در جای درستی هستید.

آیا او را دوست دارم یا توجه؟ نشانه‌های مهمی که باید حتما بدانید

در یک رابطه جلب توجه کردن به کسی کار سختی نیست، اما گاهی اوقات ممکن است برای یک نفر بسیار زیاد باشد. بودن با کسی به خاطر توجهی که به شما می کند به جای اینکه به دلیل محبت واقعی با او باشید، فقط در مورد شریک زندگی تان که ممکن است احساسات عاشقانه ای نسبت به شما داشته باشد، بی انصافی نیست. همچنین نسبت به خودتان بی انصافی است زیرا فرصتی را برای یافتن فرد مناسب برای خود از دست می دهید. شما همچنین مسائل عمیق روحی خود را که مسئول چنین رفتاری هستند نادیده می گیرید. برای یافتن پاسخ «آیا او را دوست دارم یا توجه را دوست دارم؟»، باید به سؤالات زیر فکر کنید و صادقانه پاسخ دهید:

1. چه کسی بیشتر تماس را آغاز می کند؟

در یک روز متوسط، آیا او بیشتر از شما با شما تماس می گیرد؟ آیا او بیشتر از شما شروع به مکالمه یا پیام می کند؟ این تفاوت چقدر است؟ این استمطمئناً یکی از شاخص‌هایی است که نشان می‌دهد چه کسی در رابطه علاقه‌مند به برقراری ارتباط است.

2. آیا او را برای همه نادیده می‌گیرم؟

آیا اغلب اجازه می دهید تماس های او به پست صوتی برود یا به بهانه ای از آنها اجتناب می کنید؟ آیا بعد از آن به این تماس ها پاسخ می دهید؟ آیا متوجه می‌شوید که درخواست‌های او برای همه زیر نور خورشید را نادیده می‌گیرید؟ اگر مشغول انجام کارهایی مانند خواندن یا تماشای نتفلیکس هستید، آیا او را نادیده می گیرید؟ آیا وقتی او را نادیده می گیرید به آنچه فکر می کند (یا احساسش) فکر می کنید؟ اگر عشق زندگی‌تان به همکارانی که سالی دو بار با آنها صحبت می‌کنید، یا مردی از اغذیه‌فروشی‌ها را نادیده می‌گیرید، پس می‌دانید که به "آیا او را دوست دارم یا توجه را؟" چه بگویید؟

3. آیا من مکالمات یک طرفه؟

هنگامی که صحبت می کنید، در اکثر مواقع موضوع گفتگوی شما چه کسی است؟ آیا بیشتر صحبت‌هایتان شکایتی از افراد دیگر دارید که به او ابراز می‌کنید؟ چند بار در مورد خودش صحبت می کند؟ اگر در مکالمات ابتدا شما به عنوان گوینده فعال و او به عنوان شنونده ظاهر می شوید، نشانه مجرد بودن او در رابطه است.

4. چه زمانی به دنبال او هستم؟

آیا فقط زمانی که به راحتی نیاز دارید، مثلاً پس از ضربه ای در محل کار یا بحث در مورد ناامیدی های عمومی زندگی خود، به دنبال گفتگو با او هستید؟ آیا وقتی چیزی شما را خوشحال می کند به دنبال گفتگو با او هستید؟ اگر در جای خوبی نباشد به دنبال او می گردی؟ آیا سعی می کنید بفهمید که آیا او به راحتی از شما نیاز دارد؟ اینهابه سؤال شما پاسخ خواهد داد، "آیا او را دوست دارم یا توجه را؟"

5. چقدر در مورد او می دانم؟

چقدر شریک زندگی خود را می شناسید؟ در مورد تولد صحبت نمی کنم، از کودکی او چه می دانید؟ آیا می توانید چیزی در مورد او بگویید که هیچ کس دیگری نمی داند؟ آیا می دانید چه چیزی بلافاصله او را ناراحت می کند و چرا؟ آیا می دانید مکانیسم او برای مقابله با چیزهایی که او را ناراحت می کند چیست؟ در مقابل این، او چقدر در مورد شما می داند؟ این یک چشم باز کننده است و نشان می دهد که فرد خودشیفته در رابطه چه کسی است.

6. آیا به مردان دیگر فکر می کنم؟

آیا وقتی با شریک زندگی خود در رختخواب هستید درباره شخص دیگری خیال پردازی می کنید؟ آیا با وجود اینکه در یک رابطه تک همسری هستید سعی می کنید توجه پسر دیگری را به خود جلب کنید؟ آیا سناریوهای عجیب و غریبی را تصور می کنید که در آن شریک زندگی شما مرده است و می توانید با پسر جدید به دلیل غم و اندوه خود برای شریک مرده خود ارتباط برقرار کنید؟ اگر او آنقدر دور ریختنی است که بتوانید در مورد مردهای دیگر در مورد مرگ او خیال پردازی کنید، پس باید به این ساختگی که به آن رابطه می گویید خاتمه دهید.

7. اگر توجه او را متوقف کند، آیا برایم مهم است؟

سوال میلیون دلاری. اگر ناگهان تصمیم بگیرد که از خودخواهی شما خسته شده است و دیگر نمی خواهد مانند یک توله سگ گمشده شما را دنبال کند، آیا اهمیت می دهید؟ یا به زندگی‌تان همان‌طور که بودید ادامه می‌دهید، زیرا او هرگز واقعاً مهم نبود؟ اگر این برای شما صادق است، پس توجه پاسخی است به این که «من او را دوست دارم یا او را دوست دارمتوجه؟». بی حوصلگی نشانه عشق واقعی نیست.

8. آیا او را دوست دارم یا تصورش را؟

آیا اغلب تصور می کنید که پسرتان رفتاری کاملاً متفاوت از رفتار او دارد؟ آیا اغلب به دنبال تغییر چیزهایی در مورد شخصیت او هستید؟ این اتفاق برای من زیاد افتاد. من از Beanbag به خاطر آرام بودنش متنفر بودم و می‌خواستم او قاطع‌تر و کنترل‌کننده‌تر باشد، به همین دلیل نام او را Beanbag گذاشتم. من اغلب او را تحت فشار قرار می‌دادم که قهرمان کتاب‌هایم مثل یک مرد آلفا نیست. برای من غیرممکن بود که او را آنگونه که هست بپذیرم. با این حال، من از او جدا نشدم زیرا او همیشه در کنار من بود.

9. سوال آخر: آیا او را دوست دارم یا توجه؟

با استفاده از پرسشنامه بالا، می توانید استنباط کنید که آیا برای جلب توجه یا عشق در یک رابطه هستید. همچنین باید در نظر داشته باشید که آیا نیاز شما به توجه می تواند باعث ایجاد ناامنی در روابط برای شما در روابط آینده شود. فکر کنید:

• آیا شما خودشیفته هستید؟: خودشیفتگی نتیجه شرطی شدن در سالهای اولیه شکل گیری یک فرد است، جایی که ممکن است فرد به دلیل عدم توجه کافی دچار مشکلات توجه شود. به عنوان یک کودک. آیا این شما را توصیف می کند؟ آیا احساس می کنید دائماً برای جلب توجه التماس می کنید؟

• آیا مشکلات ناامنی دارید؟ آیا به طور کلی عزت نفس پایینی دارید و اغلب خودتان را تضعیف می کنید؟ آیا شما نیز به نظر می رسد یکالگوی مقایسه زندگی خود با دیگران؟

• آیا به کمک نیاز دارید؟: اگر احساس می کنید هر یک از موارد بالا در مورد شما صادق است، زندگی خود را به گونه‌ای تحت تأثیر قرار دهید که دیگر نمی‌توانید از پس آن برآیید، سپس می‌توانید با پانل مشاوران متخصص Bonobology برای مسائل خود در تماس باشید

عاشق بودن احساس بسیار خوبی است. اما عاشق بودن اغلب پیچیده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد. و سوال "آیا او را دوست دارم یا توجه؟" می تواند چیزهای زیادی در مورد یک شخص آشکار کند. وقتی به دلیل نیاز ذاتی شما به توجه با کسی هستید، بر هر دوی شما تأثیر می گذارد. رابطه ای که شما به اشتراک می گذارید بر اساس عشقی که بتواند در طول زمان حفظ شود، ساخته نشده است، بلکه بر اساس معادله تقاضا-عرضه است که هر دوی شما به نوعی در حال انجام آن هستید. این فقط یک مسئله زمان است که همه چیز از هم بپاشد.

سوالات متداول

سوال، "آیا او را دوست دارم یا ایده او را؟" ممکن است اغلب خود را به شما نشان دهد. به این فکر کنید که آیا در رابطه با شخص دیگری خوشحال خواهید شد یا خیر. این به شما می گوید که آیا واقعاً این رابطه یا شخصی است که شما را خوشحال می کند. اگر در یک رابطه راحت هستید اما عاشق نیستید، پس واقعاً او را دوست ندارید. 2. چرا نمی توانم تصمیم بگیرم که کسی را دوست دارم یا نه؟

آن را به خاطر مسائل روانشناختی ریشه دار خود یا فرهنگ چند گزینه ای مدرن یا آسیب های روابط گذشته خود سرزنش کنید، اغلب تصمیم گیری در مورد آن دشوار استهر چیزی - از جمله شریک. اضطراب ناشی از وارد شدن به یک رابطه، تلاش برای جلب توجه آن مرد و ترس از نظرات دوستان خود را در کنار آن قرار دهید - همه این عوامل می توانند تصمیم گیری در مورد دوست داشتن کسی را دشوار کنند. اما وقتی کسی را دوست دارید، پاسخ به "آیا او را دوست دارم یا توجه؟" هرگز توجه نمی شود.

ممکن است کسی را دوست داشته باشید اما نخواهید با او قرار ملاقات بگذارید. این یک رابطه افلاطونی نامیده می شود و برای ایجاد یک رابطه نیازی به صمیمیت فیزیکی ندارد. یا شاید شما نمی توانید در مورد این مرد تصمیم بگیرید و مدام با خود فکر کنید: "نمی دانم که او را دوست دارم یا نه". در چنین شرایطی، همیشه خوب است که به جای عجله در رابطه، صبر کنید.