ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਰਤਨਾਵਲੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲਚਸਪ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਸ਼ਰਵਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੂਫਾਨੀ (ਅਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ) ਰਾਤ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਮੀਂਹ ਪਿਆ, ਪ੍ਰੇਮੀ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਗੰਗਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਖੜੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਬਸ ਪਾਰ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਰਤਨਾਵਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਈ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਾਲਾ ਉਸਨੂੰ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ।

“ਘਰ ਜਾਓ,” ਉਸਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਪਰ ਘਰ ਉਹ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਦਿਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਉਸਦੀ ਪਿਆਰੀ ਜਵਾਨ ਪਤਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਭਿੱਜਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਲਾਸ਼ ਤੈਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੌਜੂਦਾ ਜਨੂੰਨ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਛੜੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਤੁਲਸੀਦਾਸ, ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਨ ਲਈ ਤਰਸਦਾ ਸੀ, ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੁੱਜੇ ਹੋਏ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਠੋਰ ਲਾਸ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। .

"ਮੁਰਦਾ ਸਰੀਰ 'ਤੇ," ਉਸਦੇ ਪਿਆਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪਤੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।

"ਕਾਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਰਾਮ ਨੂੰ ਓਨਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜਿੰਨਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਮਾਸ ਅਤੇ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ! ਰਤਨਾ ਬੁੜਬੁੜਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਅਚਾਨਕ ਤੇਜ਼ ਤੂਫ਼ਾਨ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਸਿਰਫ਼ ਹਵਾ ਸੀ। ਤਾਅਨੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਲੱਭ ਲਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਝਟਕੇ 'ਤੇ, ਇਸਨੇ ਅਡੋਲ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਲਈ ਸਰੀਰਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਮੁੜਿਆ ਅਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਕਦੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ।

ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

ਉਹ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਭਗਤੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲਈ, ਰਾਮਚਰਿਤਮਾਨਸ ਹੋਣਾਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ। ਰਤਨਾਵਲੀ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ, ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਪਰ ਜੋੜੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਫਲੈਸ਼ਪੁਆਇੰਟ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਦੀ ਐਪੀਫਨੀ ਦਾ ਪਲ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸੱਚੇ ਸੱਦੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਅਤੇ ਰਤਨਾਵਲੀ ਦਾ ਤਾਰਕ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਮੌਤ ਉਦੋਂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਛੋਟਾ ਸੀ। ਪਰ ਰਤਨਾਵਲੀ ਦੇ ਤਾਅਨੇ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਦੇ ਵਿਆਹੁਤਾ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ੀ ਬਣ ਗਿਆ।

ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 12 ਮਹੀਨੇ ਗਰਭ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ ਅਤੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਉਸਦੇ 32 ਦੰਦ ਸਨ। ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਰਿਸ਼ੀ ਵਾਲਮੀਕਿ ਦਾ ਪੁਨਰਜਨਮ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਪਾਰਟਨਰ ਸਮੱਸਿਆ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ 'ਚੁਣਿਆ' ਹੋਵੇ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸੁਹਾਵਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ 'ਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਛਾਲਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਉਹ ਮੋਟੇ ਅਤੇ ਪਤਲੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਸਾਥੀ ਬਣਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਯਕੀਨਨ। ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ, ਇਹ ਉਹ ਸਾਥੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਜੀਵਨ ਦੀ 'ਪਤਲੀ' ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ - ਇੱਕ ਡਰਾਉਣਾ ਜੋ ਸਾਡੀ ਸੀਮਤ ਕਲਪਨਾ ਲਈ ਕਲਪਨਾਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ।

"ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੱਗਰੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ," ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਚਰਚਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ 'ਤੇ ਇੱਕ ਆਪਸੀ ਦੋਸਤ ਦੀ ਤਬਾਹੀ. ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤਬਾਹੀ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਤਮ-ਨਿਰੀਖਣ ਦੇ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਉਭਰੀ, ਕ੍ਰਿਸਾਲਿਸ ਵਾਂਗ, ਆਪਣੇ ਖੰਭ ਲੱਭੇ ਅਤੇਉਤਾਰ ਲਿਆ। ਜੇ ਤਬਾਹੀ ਨਾ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਖੋਜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।

'ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੱਗਰੀ' ਕਮਜ਼ੋਰ ਅਤੇ ਨੁਕਸਦਾਰ ਹੈ, ਗਲਤ ਫੈਂਸਲੇ ਅਤੇ ਗਲਤੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਤਬਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਬੇਵਫ਼ਾ ਸੀ, ਜਾਂ ਫੰਡਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ (ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ ਮਾਮਲਾ)।

ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਚੁਣਿਆ ਹੈ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ ਅਤੇ 'ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ', ਨਾ ਹੀ ਕੁਝ ਗਲਤ ਕਰੋ. ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਬਾਰੇ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਣਕਿਆਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਅਚਾਨਕ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਆਰਾਮ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੁਝ ਗੰਭੀਰ ਸੋਚ ਅਤੇ ਕਾਰਵਾਈ ਵੱਲ ਧੱਕਦਾ ਹੈ।

ਸੰਬੰਧਿਤ ਰੀਡਿੰਗ : ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਫੇਅਰ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਉਸਦਾ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਕੀ ਬਣ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ?

ਰਤਨਾਵਲੀ ਨੇ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਨੂੰ ਆਰ ਅੰਭਕਤ ਬਣਨ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਆਰ ਅੰਭਕ ਬਣ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਹ ਛੱਡ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਅਸਵੀਕਾਰ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਸ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਤਿਆਗ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦ ਇੱਕ ਆਰ ਅੰਭਕ ਬਣ ਗਈ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਰਾਮ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਦਿਨ ਬਿਤਾਉਂਦੀ ਹੋਵੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਤਿਆਗ ਦੇ ਸਦਮੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ।ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਰਤਨਾਵਲੀ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋਇਆ।

ਉਜਾੜ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਮਝ ਤੱਕ ਦਾ ਆਮ ਚਾਲ-ਚਲਣ ਸਵੈ-ਤਰਸ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੁੱਸੇ, ਫਿਰ ਨਫ਼ਰਤ, ਫਿਰ ਉਦਾਸੀਨਤਾ, ਫਿਰ ਅਸਤੀਫਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰਨ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉਜਾੜ ਤੋਂ ਸੂਝ ਤੱਕ ਦਾ ਆਮ ਚਾਲ ਸਵੈ-ਤਰਸ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੁੱਸੇ, ਫਿਰ ਨਫ਼ਰਤ, ਫਿਰ ਉਦਾਸੀਨਤਾ, ਫਿਰ ਅਸਤੀਫਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਰੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਇੱਕ ਪਰਿਪੱਕ ਬੰਦ ਹੋਣਾ ਹੈ; ਇਹ ਇੱਕ ਮੁਹਤ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਉਮਰ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਮਝ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੀਵਨਸਾਥੀ 'ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੱਗਰੀ' ਹੈ ਜੋ ਗਲਤ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ (ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ ਕੁਕਰਮ ਜਾਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਅਪਰਾਧ ਹੈ)। ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਇੱਛਾ ਇਸ ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ; ਇਹ ਉਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਹੋਲੀ ਗ੍ਰੇਲ ਵਰਗਾ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀਯੋਗ ਹੈ।

ਮਨੁੱਖੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸਾਨੂੰ ਵੱਡੀ ਪੀੜਾ ਤੋਂ ਬਚਾ ਸਕਦੀ ਹੈ…ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।

ਤੀਰਥ ਯਾਤਰਾ

ਕਠਿਨ ਸਫ਼ਰ

ਧੁੰਦਲੀ ਉਲਝਣ

ਤੋਂ

ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟਤਾ

ਹਾਇਕੂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਾਈਕ੍ਰੋਪੋਏਟਰੀ ਤੋਂ

( ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ)