কিংবদন্তি অনুসৰি ৰাধা কৃষ্ণৰ প্ৰেমত পৰাৰ সময়ত এগৰাকী বিবাহিত মহিলা আছিল আৰু তেওঁ মথুৰালৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ হৃদয় ভাঙি গৈছিল। সিহঁতে আৰু কেতিয়াও দেখা নাপালে। উত্তৰ ভাৰতত কাহিনীটো তেনেকৈয়ে চলি আছে। এই কাহিনীৰ লগত বংগৰ আন এটা কোণ আছে। কিন্তু আমি এইটোও জানো যে ৰাধা আৰু কৃষ্ণ অবিচ্ছেদ্য আছিল

বংগৰ গাঁৱত মহিলাসকলে অয়ন ঘোষৰ গীত গায়। কোন আছিল তেওঁ, এই মানুহজন? ৰাধাৰ ডাঙৰ আৰু ভোগবাদী স্বামীৰ বাহিৰে আন কোনো নহয়। তেওঁ এজন উলৰ ব্যৱসায়ী আছিল বুলি কিছুমানে কয় আৰু তেওঁৰ সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰি বহু দূৰলৈ যাত্ৰা কৰিছিল, তেওঁৰ মৰমলগা কণমানি কইনাক মাক আৰু ভনীয়েকৰ তত্বাৱধানত এৰি থৈ গৈছিল।

ৰাধাই কৃষ্ণই তাইক এৰি যোৱাৰ পিছত এক অকলশৰীয়া জীৱন কটায়

শহুৰেক ছোৱালীজনীৰ প্ৰতি কিমান ভয়ংকৰ আৰু নিষ্ঠুৰ আছিল সেই কথাও গায়। কেনেকৈ কেতিয়াবা আনকি তাইক মাৰপিট কৰি তাই ৰন্ধা সকলো বস্তু পেলাই দিছিল আৰু বহুবাৰ তাইক আকৌ সকলো ৰান্ধিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল।

তাইৰ একমাত্ৰ ‘মই’ সময় আছিল যেতিয়া তাই বন্ধুৰ সৈতে নদীৰ পৰা পানী আনিবলৈ গৈছিল। আৰু তাতেই অৱশ্যে তাই মোহময়ী কৃষ্ণক লগ পাইছিল। জীৱনত কোনো ধৰণৰ দয়াৰ পৰা বঞ্চিত ৰাধা প্ৰেমত পৰিল।

যমুনাৰ পাৰত, নদীৰ নাওত, হাবিৰ বাগিচাত ট্ৰিষ্ট হৈছিল। যেতিয়াই কৃষ্ণই নিজৰ মোহনীয় বাঁহীটো বজাইছিল, তেতিয়াই ৰাধা দৌৰিছিল তাইৰ প্ৰেমক লগ কৰিবলৈ।

গুজৱীসকলে

অৱশ্যেই জিভাবোৰ লৰচৰ কৰিছিল। বৃন্দাবনে গুজৱ কৰিলে। আৰু অয়নৰ মাক আৰু ভনীয়েকহঁত ক্ষোভ আৰু ঘৃণাত উন্মাদ হৈ পৰিছিল। আৰু যেতিয়া অয়ান নিজৰ এখনৰ পৰা উভতি আহিলবহু ভ্ৰমণত তেওঁলোকে তেওঁক ৰাধা আৰু কৃষ্ণৰ লগ পোৱা এটা বাগিচালৈ পঠিয়াই দিলে।

পত্নীৰ বেয়া কথা শুনিবলৈ অনিচ্ছুক যদিও ভনীয়েকহঁতৰ ঠাট্টা-মস্কৰাৰ ফলত অনুসন্ধান কৰিবলৈ প্ৰেৰণা পোৱা অয়নে সেই বাগিচাখনলৈ গ'ল য'ত তেওঁ ৰাধাক ভক্তিৰে দেখা পালে তেওঁৰ কুলদেৱতা কালিক পূজা কৰি। মনে মনে সি আঁতৰি গ’ল আৰু নিৰীহ পত্নীক লৈ মনত সন্দেহ ৰোপণ কৰা বুলি পৰিয়ালটোক গালি পাৰিলে।

ৰাধাক ৰক্ষা কৰিবলৈ কৃষ্ণই কালিৰ ৰূপ লৈছিল।

কিন্তু তেতিয়াই ইডিল শেষ হৈ গ’ল আৰু কৃষ্ণই মথুৰালৈ যাবলগীয়া হ’ল। সি তাৰ বাঁহীটো এৰি থৈ গ’ল। সি আৰু কেতিয়াও এটা টোকা বজাব নোৱাৰিলে...কেতিয়াও। শাসক হিচাপে তেওঁৰ জীৱন আৰম্ভ হ’ল ....ৰাধাৰ জীৱনৰ অধ্যায় শেষ হ’ল।

কিন্তু অয়ন? ভগ্ন হৃদয়ৰ পত্নীলৈ চাই এতিয়া সি কি বিশ্বাস কৰিব? ৰাধাই কান্দি কান্দি স্বামীৰ পৰা একো আঁতৰাই ৰখা নাছিল। তাই তাক সকলো কথা ক’লে। আৰু অয়নৰ মাকে জোৰ দি ক’লে যে তেওঁ নিজৰ প্ৰতাৰক পত্নীক বহিষ্কাৰ কৰি পুনৰ বিয়া হ’ব।

প্ৰেমৰ অৰ্থ হ’ল গ্ৰহণযোগ্যতা

তেওঁ তেনে কৰা নাছিল। অয়নে ভনীয়েক আৰু মাকক বেলেগ এখন গাঁৱত বসতি স্থাপন কৰিলে। ৰাধা আৰু সি একেলগে নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰিলে। আৰু গুজৱ নিস্তব্ধ হৈ পৰিল।

ৰাধাৰ নতুন ঘৰত এটা সন্মান আছিল। অয়নে ইমান ভ্ৰমণ বন্ধ কৰি পত্নীক মৰমেৰে ঘেৰি ধৰিলে। ঘৰত হাঁহি-ধেমালি, গান ....আৰু কিছু সময়ৰ পিছত ল'ৰা-ছোৱালীৰ পিটাৰ-পেটাৰ।

অয়ন ঘোষে তেওঁৰ পত্নীয়ে তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰাত আপত্তি কৰা নাছিল নেকি? সকলোৱে জানিছিল যে তেওঁ এজন কুকুৰ বুলি তেওঁৰ কোনো গুৰুত্ব নাছিল নেকি?

হয়তো তেওঁ জানিছিল।

তেওঁ আছিল কিন্তুমানুহ।

আৰু কাহিনীটো চলিছিল যে তেওঁৰ পত্নীক এজন দেৱতাই ভাল পাইছিল।

কোনে তাইক এৰি থৈ গৈছিল...ভঙা।

আৰু তাই স্বামীৰ ওচৰলৈ উভতি গ’ল।

হয়তো অয়নৰ মন। কিছু সময়ৰ বাবে....

কিন্তু তেওঁ পত্নীৰ প্ৰতি অধিক যত্ন লৈছিল আৰু তেওঁৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল যে তেওঁৰ পত্নীয়ে নিজৰ জীৱনৰ টুকুৰাবোৰ একেলগে, তেওঁৰ লগত ঘূৰাই ৰাখে।

পুনৰ জন্ম লোৱা এটা সম্পৰ্ক

গাঁৱত ৰাধাৰ স্থিতি পুনৰ ঘূৰি আহিল আৰু অয়নে তাইক তিৰস্কাৰ নকৰি সকলো কথা কোমলতা আৰু মৰমেৰে গ্ৰহণ কৰিলে।

আৰু স্বামীৰ প্ৰতি এই নতুনকৈ পোৱা অনুভৱে ৰাধাক পুনৰ সুস্থ কৰি তুলিলে...

উত্তৰ ভাৰতে কয় যে ৰাধাই নিজকে হত্যা কৰিলে কৃষ্ণই তাইক এৰি যোৱাৰ পিছত। কিন্তু বংগত এইটো এটা ধুমুহাময় অঞ্চল। ইয়াত তেওঁলোকে কয় যে অয়নৰ লগত ৰাধাই নতুনকৈ সুখ পালে। আৰু তাই জীয়াই থাকিল।

তেওঁ নিশ্চয় নিজৰ পত্নীক কেনেকৈ ভাল পাইছিল...তাইক ইমান সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ।

সেইবাবেই ৰাধাৰ জীৱনত বাঁহীৰ সংগীত কেতিয়াও মৰি যোৱা নাছিল....