De legende vertelt ons dat Radha een getrouwde vrouw was toen ze verliefd werd op Krishna en dat haar hart brak toen hij wegging naar Mathura. Ze zagen elkaar nooit meer terug. Zo gaat het verhaal in Noord-India. Bengalen heeft een andere invalshoek in dit verhaal. Maar we weten ook dat Radha en Krishna onafscheidelijk waren...

In de dorpen van Bengalen zingen vrouwen liedjes over Ayan Ghosh. Wie was hij, deze man? Niemand minder dan Radha's oudere en toegeeflijke echtgenoot. Hij was een wolhandelaar zeg maar en reisde overal heen om zijn waren te verkopen, zijn mooie jonge bruid achterlatend in de zorg van zijn moeder en zussen.

Radha leidde een eenzaam leven nadat Krishna haar verliet

Ze zingen ook over hoe verschrikkelijk en wreed de schoonfamilie was tegen het meisje. Hoe ze haar soms zelfs sloegen en alles wat ze gekookt had weggooiden en haar vaak alles opnieuw lieten koken.

Haar enige 'ik'-moment was wanneer ze met haar vrienden water uit de rivier ging halen. En daar ontmoette ze natuurlijk de charmante Krishna. Verstoken van enige vriendelijkheid in haar leven, werd Radha verliefd.

Er waren rendez-vous op de oevers van de Yamuna, op rivierboten, in bosjes. Telkens als Krishna op zijn betoverende fluit speelde, rende Radha naar haar geliefde.

De roddelaars

Natuurlijk werd er met tongen gezwaaid. Brindavan roddelde. En Ayans moeder en zussen waren buiten zichzelf van wrok en haat. En toen Ayan terugkeerde van een van zijn vele reizen, stuurden ze hem naar een bosje waar Radha en Krishna elkaar ontmoetten.

Ayan wilde niets kwaads over zijn vrouw horen, maar werd aangespoord door de beschimpingen van zijn zussen om op onderzoek uit te gaan. Hij ging naar het bos waar hij Radha devoot Kali, de godheid van zijn familie, zag aanbidden. Zwijgend ging hij weg en berispte zijn familie omdat ze hem aan het twijfelen hadden gebracht over zijn onschuldige vrouw.

Krishna had de gedaante van Kali aangenomen om Radha te beschermen.

Maar toen eindigde de idylle en Krishna moest naar Mathura. Hij liet zijn fluit achter. Hij speelde nooit meer een noot...nooit meer. Zijn leven als heerser begon ..... Dit hoofdstuk in Radha's leven was voorbij.

Maar Ayan? Wat zou hij nu geloven als hij naar zijn gebroken vrouw keek? Radha huilde en hield niets achter voor haar man. Ze vertelde hem alles. En Ayans moeder stond erop dat hij zijn bedriegende vrouw zou verbannen en opnieuw zou trouwen.

Liefde betekent acceptatie

Ayan vestigde zijn zussen en moeder in een ander dorp. Radha en hij begonnen samen een nieuw leven. En de roddels verstomden.

Er was eer voor Radha in haar nieuwe huis. Ayan stopte met zoveel reizen en omringde zijn vrouw met liefde. Er werd gelachen in huis, er waren liedjes .... en iets later het gepitter van kinderen.

Vond Ayan Ghosh het niet erg dat zijn vrouw hem had verraden? Kon het hem niet schelen dat iedereen had geweten dat hij een bedrogen echtgenoot was?

Misschien deed hij dat wel.

Hij was maar een mens.

En het verhaal ging dat zijn vrouw geliefd was door een god.

Die haar gebroken achterliet.

En ze keerde terug naar haar man.

Misschien vond Ayan het wel goed. Voor een tijdje....

Maar hij gaf meer om zijn vrouw en het was belangrijk voor hem dat zijn vrouw samen met hem de stukjes van haar leven weer in elkaar zou zetten.

Een herboren relatie

Radha's aanzien in het dorp was hersteld en Ayan nam haar niets kwalijk, maar accepteerde alles met tederheid en liefde.

En dit nieuwe gevoel voor haar man maakte Radha weer heel...

Noord-India zegt dat Radha zelfmoord pleegde nadat Krishna haar verliet. Maar in Bengalen is dit een wazige zone. Hier zeggen ze dat Radha opnieuw geluk vond bij Ayan. En ze leefde.

Wat moet hij van zijn vrouw hebben gehouden... om haar zo volledig te begrijpen.

Daarom stierf de muziek van de fluit nooit in Radha's leven....