Heb je je ooit afgevraagd waarom niemand zijn dochters Kaikeyi noemde, terwijl de namen Kaushalya of Sumitra heel gewoon waren? Is het omdat zij de spreekwoordelijke stiefmoeder was die verantwoordelijk was voor de verbanning van Ram? Maar heb je je ooit afgevraagd wat er zou zijn gebeurd als Ram niet naar het bos was gegaan en de machtige Ravana had gedood? Nou, om te beginnen zou er geen epos Ramayana zijn geweest!

Kaikeyi was een van de vrouwen van koning Dasaratha en de moeder van Bharata in het epos Ramayana. Naast de spreekwoordelijke stiefmoeder was Kaikeyi's karakter in Ramayana ook een jaloerse echtgenote en een overijverige moeder. Maar laten we het karakter begrijpen zonder de besmette bril die we lange tijd op hebben gehad.

Wie was Kaikeyi in Ramayana

Kaikeyi was de dochter van de koning van Kekaya en de enige zus van zeven broers. Ze was dapper, durfde, bereed strijdwagens, vocht oorlogen uit, was extreem mooi, bespeelde instrumenten, zong en danste. Koning Dasaratha zag haar op een jachtexpeditie in Kasjmir en werd verliefd op haar.

Volgens één versie dwong Kaikeyi's vader haar te beloven dat haar zoon (zijn kleinzoon) de troon zou bestijgen. Dasaratha stemde toe, omdat hij geen zoon had van één van zijn vrouwen. Maar Kaikeyi baarde geen zoon en dus trouwde Dasaratha met Sumitra.

Koning Dasaratha was pas met Kaikeyi getrouwd toen zijn eerste koningin, Kaushalya, niet in staat was zwanger te worden. Dus vond het huwelijk plaats onder enkele onuitgesproken veronderstellingen. Ten eerste dat Kaikeyi's zoon de toekomstige koning van Ayodhya zou worden en ten tweede dat zij de koningin-moeder zou worden. Dit alles omdat het baren van een kind door Kaushalya al was uitgesloten. Maar toen ook zij niet zwanger kon worden, kreeg DasarathaMaar Kaikeyi was geen Kaushalya. Ze was dapper, mooi en ambitieus.

Geen verzachtende invloed

Volgens sommige versies had Kaikeyi's vader Ashwapati de zeldzame gave om de taal van de vogels te verstaan. Maar er zat een nadeel aan: als hij ooit aan iemand zou vertellen wat hij van het gesprek van de vogels begreep, zou hij zijn leven verliezen. Toen hij op een keer met zijn vrouw aan het wandelen was, hoorde hij het gesprek van twee zwanen en moest hartelijk lachen. Dit maakte de koningin nieuwsgierig en ze stond erop dat ze de taal van de vogels zou begrijpen.werd de inhoud van het gesprek verteld, goed wetend wat de gevolgen van de acties van de koning zouden zijn.

De koningin zei dat het haar niet kon schelen of hij leefde of stierf, maar dat hij haar moest vertellen wat de vogels hadden gezegd. Dit deed de koning geloven dat de koningin niet om hem gaf en hij verbande haar uit het koninkrijk.

Kaikeyi groeide op zonder enige moederlijke invloed en koesterde altijd een gevoel van onzekerheid over de mannelijke gemeenschap, die volgens haar wispelturig was. Wat als Dasaratha later niet van haar zou houden, omdat hij ook andere vrouwen had? Wat als haar zoon Bharata niet voor haar zou zorgen op haar oude dag? Dankzij al deze gedachten en Manthara (haar dienstmeisje dat haar had vergezeld vanaf haar vaders huis) die haar aanwakkerdelatente ambities, resulteerde in Kaikeyi's verzoek om twee zegeningen: één, Bharata als koning aan te stellen en twee, Ram voor veertien jaar te verbannen.

Verborgen motieven voor Kaikeyi's acties

Ramayana is een epos van ideale karakteriseringen, ideale zoon, ideale vrouw, ideale moeder, ideale broer, ideale toegewijde, etc. Om deze idealen beter uit te beelden is vaak een afwijkende karakteristiek nodig.

Weer een andere versie zegt dat Kaikeyi's vader van een aantal vogels had gehoord dat de jungles binnenkort vol demonen zouden zitten die de Brahmanen en asceten zouden kwetsen, die op lange termijn hulp van Rama nodig zouden hebben.

Om ervoor te zorgen dat Rama veel tijd in de jungle doorbracht, en omdat hij Manthara's karakter kende, zorgde hij ervoor dat ze Kaikeyi zou vergezellen, na de bruiloft. Hij had het volste vertrouwen in haar capaciteiten, en het spreekt voor zich dat ze aan de verwachtingen van de koning voldeed!

Alle versies en nog veel meer, leiden ons naar één conclusie: Rama's ballingschap was voorbestemd en voorbeschikt. De typische stiefmoeder was een verzinsel van de auteur of in het beste geval slechts een katalysator, die al eeuwenlang de last van dit alles draagt!

Is het niet tijd om bepaalde personages opnieuw te bekijken? Is het niet tijd om de duivel haar verdiende loon te geven?

Verwante lectuur: Spermadonoren in de Indiase mythologie: Twee verhalen over Niyog die je moet weten