Er bestaat niet zoiets als een perfect stel. Ja, ik zei het. Als je getrouwd bent, weet je dat diep van binnen ook. Of je geeft het toe en realiseert je dat wat de wereld ziet als een gelukkig huwelijk een dagelijkse strijd is om te begrijpen, compromissen te sluiten, toe te staan en te vergeven. Of je geeft het niet toe.

Ik ben vreemdgegaan en heb er spijt van', is een veelgehoorde bijkomstigheid van stellen die de gevolgen van hun daden aan het verwerken zijn. Ontrouw is ingewikkeld - aan de ene kant begrijp je dat vreemdgaan een absolute deal-breaker is, en aan de andere kant realiseer je je dat je mensen gaat verliezen die het allerbelangrijkst voor je zijn - je gezin.

Ik heb zo'n spijt van bedrog

Over vreemdgaan heen komen, zowel als partner van de echtgenoot als de echtgenoot zelf, is moeilijk om alleen door te maken. Als je gelooft dat de daad volledig onvergeeflijk is, scheid dan en ga verder, maar soms zijn het eerder de omstandigheden dan de persoon zelf die zo'n situatie teweegbrengen.

Probeer je te verplaatsen in de gedachten van een bedrieger. De verhalen over bedrog en spijt zijn eindeloos in onze samenleving, maar hopelijk kan de mijne je helpen om toe te geven, "Ik ben vreemdgegaan en ik heb er spijt van", aan je man of vrouw, en verder een beslissing te nemen die het beste is voor jullie als individu en als koppel.

Het begin van mijn dromen

Ook ik was zoals jij. Ik dacht dat ik het lang en gelukkig leven beleefde. Dus wat als mijn vrouw en ik na 4 jaar huwelijk nauwelijks een jaar samen waren? Mijn werk bij de koopvaardij brengt me naar verschillende uithoeken van de wereld, net als haar baan als documentaireproducent.

Afstand doet het hart groeien en ondanks de problemen in een langeafstandsrelatie, hielden we de vlam brandend. We waren blij dat we nog steeds momenten konden stelen, naar elkaar konden verlangen en de alledaagse alledaagsheid van het huwelijk konden vermijden. We waren tenslotte allebei sensatiezoekers, dus deze regeling werkte prima.

Lange afstand maakt een man eenzaam

Maar dat was niet zo. Ik dacht dat we het onder controle hadden, dat we voor altijd konden leven als twee verliefde tieners. Maar ik miste de troost van een volwassen metgezel, iemand met wie ik mijn dagelijkse leven kon delen. Ik weet niet wanneer mijn hart begon weg te kijken.

Ik wil niet ingaan op de details. Het volstaat te zeggen dat ik mijn geliefde heb bedrogen. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Ik kan zeggen dat het zo niet is begonnen. Het was gewoon een vriendschappelijke kennismaking. Twee mensen die elkaar leerden kennen. Ik heb zo'n spijt van het bedrog, maar ik weet dat ik niet terug kan en mijn daden ongedaan kan maken.

Ik kan de schuld geven aan het feit dat ik maanden weg was van mijn vrouw, emotioneel en seksueel uitgehongerd was. Op zoek naar een bevrijding. Maar ik weet hoe verslagen en hol dat klinkt. Ik ben een verantwoordelijke 32-jarige man. En ik heb gefaald. Ik heb gefaald in mijn huwelijk, ik heb gefaald bij mijn vrouw en ik heb gefaald bij mezelf.

Ik probeerde het te verbergen

Toen ik mijn vrouw de eerste keer na mijn misstap zag, wilde ik alleen maar in haar armen rennen, huilen en haar vertellen dat ik er spijt van had dat ik mijn gezin had verlaten voor een andere vrouw. De affaire was van korte duur om zijn eigen redenen. Ik wil graag geloven dat mijn geweten daar één van was.

Toen ik haar op me zag wachten, drong de omvang van mijn stommiteit tot me door. Maar ook mijn schaamte en het deel van me dat zei: "Red je huwelijk en houd je mond." Ik wist dat ze geen bedriegende echtgenoot zou tolereren. Dus hield ik me stil en probeerde te genieten van de tijd die we hadden. Maar ze merkte dat er iets niet klopte. En hoe meer ik probeerde, hoe erger het werd.

Als ik mijn schuldgevoel probeerde te bedekken door extra aardig te zijn, plaagde ze me met wat ik verborgen hield. Als ik me rustig hield en deed alsof er niets aan de hand was, vroeg ze zich af waarom ik zo koud was. Mijn gedachten waren mijn eigen hel en ik vroeg me af: wat als ze erachter komt! De tekenen van schuldgevoel door vreemdgaan waren overduidelijk.

Ellende bracht mijn huwelijk ten val

Het huwelijk is een enge verplichting. Maar niets is enger dan naar een schuldige, beschaamde en walgende versie van jezelf te staren. Ik heb spijt van mijn vreemdgaan omdat die twee maanden de meest pijnlijke dagen van mijn leven waren. Tot op een dag de realiteit tot me doordrong. Ik voelde me ellendig en mijn vrouw wist dat. Vroeg of laat zou mijn ellende mijn huwelijk onderuit halen.

Dit geheim houden hielp niemand. Ik had geen vertrouwenspersoon en ik dacht niet dat ik emotioneel nog slechter kon worden als ik het haar zou vertellen. Mijn huwelijk zou hierdoor indirect afbrokkelen, langzaam en pijnlijk zonder dat iemand echt zou begrijpen waarom. Was ik haar dan aan het redden? Probeerde ik een hypocriete held te zijn door te voorkomen dat ze wist dat haar man met een andere vrouw was geweest?

Maar ze wist dat er iets niet klopte. En het was te laat om mijn schurkenstreken goed te maken. Het was tijd om niet langer een lafaard te zijn en het op te biechten.

Ik kon de waarheid niet langer verbergen

Het gesprek lijkt nu een waas. Ik herinner me dat ik een minitoespraak had geoefend, doorspekt met woorden om de klap op te vangen. Maar toen ik haar eindelijk liet zitten, stroomden de woorden er gewoon uit. De dam was gebarsten. Ze zat stil, kreeg even tranen in haar ogen en beheerste zichzelf toen.

Ze stelde toen geen vragen, maar liep gewoon weg en sloot haar deur. Het was het beste en slechtste moment van mijn leven. Het beste omdat ik me zoveel lichter voelde nu ik het had opgebiecht. Het slechtste omdat ik wist dat mijn huwelijk voorbij was. Ik was niet gelukkiger omdat ik het haar had verteld, maar ik was er ook niet slechter aan toe.

En het ging er niet om hoe ik me voelde, maar hoe zij zich voelde. De vrouw aan wie ik mijn liefde, leven en loyaliteit had beloofd. Eindelijk had ik haar op de eerste plaats gezet. Haar bedriegen was mijn beslissing. Maar de waarheid weten was haar recht. Ik had gewoon een manier nodig om mijn vrouw gelukkig te maken na wat ik had gedaan.

Ze kende me door en door, ze kon zien dat ik was vreemdgegaan en dat ik daar spijt van had, en ondanks haar pijn en lijden stelde ze voor om te proberen de dingen recht te zetten. Het heeft een paar maanden geduurd, maar we zijn naar een huwelijksconsulent gegaan en ik heb goede hoop dat ik de kans krijg om haar weer het gevoel te geven dat ze de meest speciale vrouw ter wereld is.

FAQs

Schuldgevoelens achtervolgen de ziel. Je partner heeft het recht om het te weten en als je alles vertelt, voelt het alsof er een last van je schouders is gehaald. 2. Kun je terugkomen nadat je bent vreemdgegaan?

Veel koppels hebben een adviseur geraadpleegd die heeft geholpen om het vertrouwen en de loyaliteit in een relatie die door ontrouw was aangetast, te herstellen.