নিখুঁত দম্পতী বুলি কোনো কথা নাই। হয়, মই কৈছিলো। যদি আপুনি বিয়া হৈছে, তেন্তে গভীৰভাৱে আপুনিও জানে৷ হয় আপুনি স্বীকাৰ কৰে আৰু উপলব্ধি কৰে যে পৃথিৱীয়ে যিটোক সুখী বিবাহ বুলি ভাবে সেয়া হৈছে বুজিবলৈ, আপোচ কৰিবলৈ, অনুমতি দিবলৈ আৰু ক্ষমা কৰিবলৈ দৈনন্দিন সংগ্ৰাম। বা আপুনি স্বীকাৰ নকৰে।

‘মই প্ৰতাৰণা কৰিলোঁ আৰু অনুশোচনা কৰিলোঁ’, নিজৰ কাৰ্য্যৰ পৰিণতিৰ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰা দম্পতীৰ মাজত এটা সাধাৰণ আফটাৰথ্থ। অবিশ্বাস জটিল – এফালে আপুনি বুজি পায় যে প্ৰতাৰণা কৰাটো এটা নিৰপেক্ষ চুক্তি ভংগকাৰী, আৰু আনফালে আপুনি উপলব্ধি কৰে যে আপুনি আপোনাৰ বাবে সৰ্বোচ্চ গুৰুত্বপূৰ্ণ মানুহক হেৰুৱাবলৈ ওলাইছে – আপোনাৰ পৰিয়ালক।

I Regret Cheating So Much

পত্নী আৰু পত্নীৰ সংগী হিচাপে দুয়োটাৰে প্ৰতাৰণাত জয়ী হোৱাটো অকলে পাৰ কৰাটো এটা কঠিন কাম। যদি আপুনি বিশ্বাস কৰে যে কাৰ্য্যটো সম্পূৰ্ণ ক্ষমা কৰিব নোৱাৰা, তেন্তে বিবাহ বিচ্ছেদ কৰি আগবাঢ়ি যাওক, কিন্তু কেতিয়াবা ব্যক্তিজনেই নহয়, পৰিস্থিতিয়েহে এনে পৰিস্থিতিৰ প্ৰভাৱ পেলায়।

এজন প্ৰতাৰকৰ মনত সোমাবলৈ চেষ্টা কৰক। আমাৰ সমাজত প্ৰতাৰণা আৰু অনুশোচনাৰ কাহিনীবোৰ অন্তহীন, কিন্তু আশাকৰোঁ মোৰ কাহিনীয়ে আপোনাক স্বীকাৰ কৰাত সহায় কৰিব পাৰে, “মই প্ৰতাৰণা কৰিলোঁ আৰু মই অনুশোচনা কৰিছো”, আপোনাৰ স্বামী বা পত্নীৰ আগত, আৰু অধিক সিদ্ধান্ত ল’ব পাৰে যিটো আপোনাৰ বাবে ব্যক্তিগতভাৱে আৰু এজন হিচাপে সৰ্বোত্তম হ’ব couple.

মোৰ সপোনৰ আৰম্ভণি

মইও তোমাৰ দৰেই আছিলো। মই ভাবিছিলো যে মই সুখ-সুখেৰে জীয়াই আছো। গতিকে কি হ'ব যদি বিয়াৰ ৪ বছৰৰ পিছত মোৰ পত্নী আৰু মইএকেলগে মাত্ৰ এবছৰহে কটালেনে? বণিক নৌসেনাত মোৰ কামে মোক পৃথিৱীৰ বিভিন্ন চুকলৈ লৈ যায়, লগতে তাইৰ তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাতা হিচাপে কাম কৰে।

দূৰত্বই হৃদয়খনক ফণ্ডাৰ কৰি তোলে, আৰু দীৰ্ঘ দূৰত্বৰ সম্পৰ্কত সমস্যাৰ মাজতো আমি শিখাটো জ্বলাই ৰাখিলোঁ . আমি এতিয়াও সুখী হৈছিলো যে এতিয়াও মুহূৰ্ত চুৰি কৰিব পাৰিছো, ইজনে সিজনৰ বাবে হাহাকাৰ কৰিব পাৰিছো আৰু বিবাহৰ লৌকিক দৈনন্দিন কামবোৰ এৰাই চলিছো। আমি দুয়োজনেই থ্ৰিল চিকাৰ আছিলোঁ, আটাইবোৰ কথাৰ পাছতো, গতিকে এই ব্যৱস্থাটোৱে ঠিকেই কাম কৰিলে।

দীঘলীয়া দূৰত্বই মানুহক অকলশৰীয়া কৰি তোলে

বাদে ই নহ’ল। মই ভাবিছিলো আমাৰ নিয়ন্ত্ৰণত আছে, আমি চিৰদিনৰ বাবে দুজন প্ৰেমহীন কিশোৰৰ দৰে জীয়াই থাকিব পাৰিম। কিন্তু মই এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক সংগীৰ আৰাম হেৰুৱালোঁ, যাৰ লগত মই মোৰ দৈনন্দিন দিনটো ভাগ কৰিব পাৰিলোঁ। মোৰ হৃদয়খন কেতিয়া আঁতৰি চাবলৈ ধৰিলে নাজানো।

সবিশেষৰ মাজলৈ যাব নিবিচাৰো। মই মোৰ প্ৰিয়জনক প্ৰতাৰণা কৰিলোঁ বুলি ক’লেই যথেষ্ট। কেৱল শাৰীৰিকভাৱে নহয়, আৱেগিকভাৱেও। মই ক’ব পাৰো যে ইয়াৰ আৰম্ভণি তেনেকৈয়ে হোৱা নাছিল৷ মাথোঁ বন্ধুত্বপূৰ্ণ চিনাকি আছিল। দুজন মানুহৰ চিনাকি হোৱা। মই প্ৰতাৰণা কৰাৰ বাবে ইমানেই অনুশোচনা কৰো কিন্তু মই জানো যে মই পিছলৈ ঘূৰি গৈ মোৰ কাৰ্য্যবোৰ বাতিল কৰিব নোৱাৰো।

মই ইয়াৰ বাবে দোষ দিব পাৰো মোৰ পত্নীৰ পৰা মাহৰ পিছত মাহ ধৰি আঁতৰি থকা, আৱেগিক আৰু যৌনভাৱে অনাহাৰে থকা। মুক্তি বিচাৰিছে। কিন্তু সেইটো কিমান মাৰপিট আৰু ফুটা যেন লাগে মই জানো। মই এজন দায়িত্বশীল ৩২ বছৰীয়া মানুহ৷ আৰু মই বিফল হ’লোঁ। মই মোৰ বিয়াত বিফল হৈছিলো, মই মোৰ পত্নীক বিফল হৈছিলো আৰু মই নিজেও বিফল হৈছিলো।

মই লুকুৱাবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো

যেতিয়া মই মোৰ পত্নীক দেখিছিলোমোৰ অতিক্ৰমৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মই মাত্ৰ তাইৰ কোলাত দৌৰিব বিচাৰিছিলো, কান্দিব বিচাৰিছিলো আৰু তাইক ক'ব বিচাৰিছিলো যে মই মোৰ পৰিয়াল এৰি আন এগৰাকী মহিলাৰ বাবে যোৱাৰ বাবে অনুশোচনা কৰিছো। নিজৰ কাৰণত প্ৰেমৰ সম্পৰ্কটো অল্পকালীন আছিল। মই বিশ্বাস কৰিব বিচাৰিম যে মোৰ বিবেকটোও তাৰ ভিতৰত এটা৷

তাইক মোৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থকা দেখি মোৰ মূৰ্খামিৰ পৰিমাপে মোক আঘাত কৰিলে৷ কিন্তু মোৰ লাজ আৰু মোৰ সেই অংশটোৱেও তেনেকৈয়ে কৈছিল, “তোমাৰ বিবাহ ৰক্ষা কৰা আৰু মুখ বন্ধ কৰি ৰাখক।” মই জানিছিলোঁ তাই প্ৰতাৰক স্বামীক সহ্য নকৰে। গতিকে মই মনে মনে থাকিলোঁ, আমাৰ যি সময় পালোঁ উপভোগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ। কিন্তু তাই লক্ষ্য কৰিলে কিবা এটা অফ হৈ আছে। আৰু যিমানেই চেষ্টা কৰিলোঁ সিমানেই বেয়া হৈ গ’ল।

যদি মই অতিৰিক্ত ধুনীয়া হৈ মোৰ অপৰাধবোধক ঢাকিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, তেন্তে তাই মোক মই লুকুৱাই ৰখা কথাবোৰৰ বিষয়ে জোকাইছিল। যদি মই ইয়াক শীতল খেলিলোঁ আৰু একো নহ’ল যেন অভিনয় কৰিলোঁ, তেন্তে তাই ভাবিছিল যে মই কিয় ঠাণ্ডা হৈছো। মোৰ মনটো মোৰ নিজৰ জীৱন্ত নৰক আছিল ভাবি, তাই গম পালে কি হ’ব! প্ৰতাৰণা কৰা অপৰাধবোধৰ লক্ষণবোৰ অতি স্পষ্ট আছিল।

দুৰ্দশাই মোৰ বিবাহক তললৈ নমাই আনিলে

বিবাহ এটা ভয়ংকৰ প্ৰতিশ্ৰুতি। কিন্তু নিজৰ দোষী, লাজ লগা আৰু বিতৃষ্ণাপূৰ্ণ সংস্কৰণ এটালৈ চাই থকাতকৈ ভয়ংকৰ একোৱেই নাই। প্ৰতাৰণা কৰাৰ বাবে মই অনুশোচনা কৰো কাৰণ সেই দুমাহ মোৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ যন্ত্ৰণাদায়ক দিন আছিল। এদিনলৈকে বাস্তৱে মোক আঘাত কৰিলে। মই দুৰ্ভগীয়া আছিলো আৰু মোৰ পত্নীয়েও গম পাইছিল। সোনকালে বা পিছত মোৰ দুখ-কষ্টই মোৰ বিবাহক তললৈ নমাই আনিব।

এইটো গোপন কৰি ৰখাটোৱে কাকো সহায় কৰা নাছিল। মোৰ কোনো আত্মবিশ্বাসী নাছিল আৰু তাইক ক’লে আৱেগিকভাৱে আৰু বেয়া হ’ব পাৰিম বুলি ভবা নাছিলো। মোৰ বিয়াএই কাৰণেই পৰোক্ষভাৱে ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিব, লাহে লাহে আৰু বেদনাদায়কভাৱে, কিয় কোনেও সঁচাকৈয়ে বুজি নাপাব। তেন্তে মই তাইক বচাই আছিলো নেকি? ভণ্ড নায়ক হ’বলৈ চেষ্টা কৰা, স্বামীয়ে আন এগৰাকী মহিলাৰ লগত থকা বুলি গম পোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰা?

কিন্তু তাই জানিছিল যে কিবা এটা ভুল হৈছে। আৰু মোৰ খলনায়কক মুক্ত কৰিবলৈ বহু দেৰি হৈছিল। কাপুৰুষ হোৱা বন্ধ কৰি মালিক হোৱাৰ সময় আহি পৰিছিল৷

সত্যটো আৰু লুকুৱাব নোৱাৰিলোঁ

কথা-বতৰা এতিয়া যেন ম্লান হৈ পৰিছে৷ মনত আছে, আঘাতটো কুশ্বন কৰিবলৈ শব্দৰে জলকীয়া জলকীয়াৰে মিনি ভাষণৰ অনুশীলন কৰিছিলোঁ। কিন্তু অৱশেষত যেতিয়া তাইক বহিবলৈ দিলোঁ, শব্দবোৰ মাথোঁ বৈ আহিল। বান্ধটো ফাটি গৈছিল। তাই নিৰৱে বহিল, ক্ষন্তেক সময়ৰ বাবে চকুলো টুকিলে, তাৰ পিছত নিজকে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিলে।

তেতিয়া তাই কোনো প্ৰশ্ন নকৰিলে কিন্তু মাত্ৰ আঁতৰি গৈ দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিলে। মোৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ভাল আৰু বেয়া মুহূৰ্ত আছিল। বেষ্ট কাৰণ স্বীকাৰোক্তি দি মই বহুত লঘু অনুভৱ কৰিছিলো। আটাইতকৈ বেয়া কাৰণ মই জানিছিলোঁ মোৰ বিয়াখন শেষ হৈছে। তাইক কোৱাৰ বাবে মই ইয়াতকৈ বেছি সুখী হোৱা নাছিলো, কিন্তু মোৰ অৱস্থা আৰু বেয়া নাছিল।

আৰু আচলতে যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল সেয়া আছিল মোৰ কেনে অনুভৱ কৰা নাছিল, কিন্তু তাইৰ কেনে অনুভৱ হৈছিল। যিগৰাকী মহিলাৰ প্ৰতি মই মোৰ মৰম, জীৱন আৰু আনুগত্যৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিলোঁ৷ অৱশেষত তাইক প্ৰথম স্থান দিছিলোঁ। তাইক প্ৰতাৰণা কৰাটো মোৰ সিদ্ধান্ত আছিল। কিন্তু সঁচা কথা জনাটোৱেই তাইৰ অধিকাৰ আছিল। মোক মাত্ৰ মই কৰা কামৰ পিছত পত্নীক সুখী কৰাৰ উপায়ৰ প্ৰয়োজন আছিল।

তাই মোক গোটেইখিনি চিনি পাইছিল, তাই দেখিছিল যে মই প্ৰতাৰণা কৰিলোঁ আৰু মই অনুশোচনা কৰিছো, আৰু তাইৰ কষ্ট আৰু দুখৰ মাজতো তাই আমাক চেষ্টা কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল কথাবোৰ ঠিক কৰা। দুটামান লাগিলমাহৰ পিছত মাহ ধৰি, কিন্তু আমি এগৰাকী বিবাহ পৰামৰ্শদাতাক দেখা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছো, আৰু মই আশাবাদী যে মই তাইক আকৌ এবাৰ পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বিশেষ মহিলা হিচাপে অনুভৱ কৰাৰ সুযোগ পাম।

FAQs

দোষবোধে আত্মাক খেদি ফুৰে। আপোনাৰ সংগীৰ জনাৰ অধিকাৰ আছে, আৰু তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ পৰিষ্কাৰকৈ অহাৰ পিছত আপুনি অনুভৱ কৰিব যে আপোনাৰ বুকুৰ পৰা এটা বোজা উঠি গৈছে। <৭>২. আপুনি প্ৰতাৰণা কৰাৰ পিছত উভতি আহিব পাৰিবনে?

বহু দম্পতীয়ে এনে এজন পৰামৰ্শদাতাৰ পৰামৰ্শ লৈছে যিয়ে অবিশ্বাসৰ দ্বাৰা বিকৃত সম্পৰ্কত আস্থা আৰু আনুগত্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰাত সহায় কৰিছে।