যেতিয়া মই বিবাহ বিচ্ছেদ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছিলো, তেতিয়া মই কেতিয়াও ভবা নাছিলো যে মই কেতিয়াও এনেকুৱা কথা ক’ম, “অ’ নহয়, মই ভুল কৰিলোঁ আৰু মই তেওঁক ঘূৰাই বিচাৰো”। বা বন্ধু-বান্ধৱীক কোৱা যে মই মোৰ স্বামীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰাৰ বাবে অনুশোচনা কৰিছো আৰু তেওঁক বহুত মিছ কৰো। ৰুক্ষ বিবাহ আছিল, আৰু যেতিয়া মই সেই ঘৰৰ পৰা ওলাই আহিলোঁ, তেতিয়া মই সকাহৰ হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়িলোঁ যে অৱশেষত মই মোৰ জীৱনৰ সেই অগাধ অধ্যায়টো বন্ধ কৰি দিলোঁ।

কিন্তু কিছু সময়ৰ পিছত কথাবোৰে এটা মোৰ ল’লে, আৰু মই বন্ধ কৰি দিলোঁ নিজৰ দৰে অনুভৱ কৰা। মই বুজিলোঁ যে মোৰ স্বামীৰ লগত জীৱনটো সঁচাকৈয়ে বহুত গোলাপী হৈ পৰিছিল আৰু তেওঁক অতিশয় মিছ কৰিবলৈ ধৰিলোঁ।

মই বিবাহ বিচ্ছেদৰ বাবে ফাইল কৰিলোঁ আৰু এতিয়া মই অনুশোচনা কৰিলোঁ

গতিকে আৰম্ভণিৰে পৰাই মোৰ কাহিনীটো ইয়াত দিয়া হ’ল। ‘মই মোৰ স্বামীক ঘূৰাই বিচাৰো’ৰ চিন্তাবোৰে, মোৰ মূৰত ঘূৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ আগতেই মই নিশ্চিত হৈছিলো যে মই জীৱনত সুখেৰে অবিবাহিত হ’ব বিচাৰো। তেতিয়া মোৰ মূৰত এই সকলোবোৰ ইমান স্পষ্ট যেন লাগিছিল কিন্তু জীৱনৰ মোৰ বাবে আন পৰিকল্পনা আছিল।

বিবাহ বিচ্ছেদৰ আগৰ কাহিনীটো ডায়েল কৰি, আন দিনৰ দৰে, তেওঁ মূল দুৱাৰখন পিছফালে ঠেলি দিলে আৰু কামলৈ গুচি গ’ল, কিন্তু... আজি মোৰ বেলেগ পৰিকল্পনা আছিল। মোৰ তেওঁৰ যথেষ্ট হৈছিল, বা সঁচাকৈয়ে ক’বলৈ গ’লে আমি ইজনে সিজনৰ পৰা যথেষ্ট পাইছিলোঁ৷ আৰু এদিন একেলগে থাকিলোঁহেঁতেন, আৰু আমাৰ দুয়োজনেই বা অন্ততঃ এজনে সম্পূৰ্ণৰূপে হেৰুৱাই পেলালেহেঁতেন।

আৰু কোনো পলম নকৰাকৈয়ে মই তেওঁৰ মাকক ফোন কৰি জনাইছিলো যে মোৰ ল’ৰাটোৰ কাম শেষ হৈ গৈছে আৰু লগে লগে গুচি যাম। এঘণ্টাৰ ভিতৰতে মই আমাৰ ঘৰৰ ওচৰৰ হোটেল এখনত চেক ইন কৰিলোঁ৷ তাৰ পিছত মাক-দেউতাকক ফোন কৰি মোৰ সিদ্ধান্তৰ কথাও ক’লোঁ।

মই...ঘৰলৈ উভতি আহি অৰেগনৰ পৰ্টলেণ্ডত থকা মোৰ মাক-দেউতাকৰ ঘৰলৈ গুচি আহিলোঁ৷ ইমান দিন ছিয়াটলত থকাৰ পিছত মই জানিছিলোঁ যে ইয়াত জীৱনটো সহজ নহ’ব৷ সৰু সৰু ভতিজীহঁতে মোক আদৰি লোৱাত সকাহৰ হুমুনিয়াহ এটা আহিল! সেই কোলাহলপূৰ্ণ ঘৰটোলৈ ঘূৰি আহি ভাল লাগিল।

মোৰ স্বামীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰাৰ বাবে মই অনুশোচনা কৰিছো

মোৰ মা-দেউতা, ভনীয়েক আৰু খুলশালীয়েক, ব্যতিক্ৰম নোহোৱাকৈ, নিমাত আছিল, কোনো প্ৰশ্ন কৰা হোৱা নাছিল। তেওঁলোক মোৰ মানুহ আৰু জানিছিল যে মোৰ নিজৰ মন এটা আছে। কিন্তু মোৰ কঠিন শাহুৱেকৰ ফোনবোৰ প্ৰায় প্ৰতিদিনে ঢালি দি থাকিল যেতিয়ালৈকে তাই পুত্ৰই পত্নীৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ ধাৰণাটোৰ ওচৰত নতশিৰ নহ’ল।

আমাৰ মাজত কোনো কথা-বতৰা নোহোৱাকৈয়ে দুমাহ পাৰ হৈ গ’ল। সাধাৰণ বন্ধুসকলে আমাক ইজনে সিজনৰ বিষয়ে আপডেট কৰি ৰাখিছিল যদিও মই বেছি আগ্ৰহী নাছিলোঁ, “মই তেওঁক ঘূৰাই বিচাৰো” বুলি ভবাটো দূৰৰ কথা। তেতিয়া অসম্ভৱ যেন লাগিছিল।

মোৰ ষ্টেটাছ, মনৰ অৱস্থা, চুলিৰ ষ্টাইল আৰু ড্ৰেছিং ষ্টাইল সলনি হৈছিল কিন্তু যিটো সলনি হোৱা নাছিল সেয়া হ'ল তেওঁৰ লগত মোৰ কাম শেষ হৈছিল।

মোৰ স্বামীক এৰি যোৱাটো এটা ভুল আছিল

যেতিয়া ফেচবুকত তেওঁক পৰিয়ালৰ সৈতে জামাইকাত ছুটী উপভোগ কৰা দেখিলোঁ, তেতিয়া মই সুযোগটো লৈ ছিয়াটলৰ পৰা তেওঁৰ অনুপস্থিতিত আমাৰ পুৰণি ঘৰলৈ উভতি আহি মোৰ সকলো বস্তু সংগ্ৰহ কৰিলোঁ। মোৰ প্ৰাক্তন ঘৰৰ চাবিটো ঘূৰাই দিওঁতে মোৰ আচৰিত হ’লোঁ, মই অজ্ঞান হৈ পৰিলোঁ।

অতিথিৰ শোৱা কোঠাটো এতিয়া তেওঁৰ শোৱা কোঠা, মাষ্টাৰটো তলা লগোৱা আছিল আৰু একোৱেই লৰচৰ কৰা হোৱা নাছিল। গোটেইখিনি ধূলিৰ তৰপবোৰে আমাৰ ছিন্নভিন্ন আৰু ছিন্নভিন্ন সম্পৰ্কৰ বিষয়ে বহু কথাই ক’লে। ম‍ইঅনুমান কৰিছোঁ যে নতুন ঘৰ এটা ব্যক্তিগতকৰণ কৰিলে আমাৰ দুয়োৰে নতুন আৰম্ভণি হ'ব লাগিছিল।

বিবাহ বিচ্ছেদ এতিয়া অনিবাৰ্য আছিল। মই ফাইল কৰিলোঁ আৰু স্পষ্টভাৱে ই মিউচুৱেল আছিল। ইমেইলৰ জৰিয়তে কথা-বতৰা এৰাই চলিব পৰা নগ’ল৷ প্ৰথম শুনানিৰ তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল, আৰু মই স্বাধীনতাৰ বাবে আগ্ৰহী আছিলো।

I Want Him Back

মই সময়মতে আদালতত উপস্থিত হৈছিলো আৰু প্ৰথমে চহী কৰিবলৈ মাতিছিলো কিন্তু তেওঁক ক’তো দেখা নাপালোঁ। গম পালোঁ যে তেওঁ সময়ৰ বহু আগতেই আহিছিল আৰু বাহিৰত ৰৈ আছে৷ মই সকাহ অনুভৱ কৰিলোঁ; স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ সুখ আছিল নে চাৰিটা দীঘলীয়া মাহৰ পিছত তেওঁক দেখাৰ সুখ আছিল? ইতিমধ্যে মোৰ বিবাহ বিচ্ছেদৰ আবেদনত স্বাক্ষৰ কৰা বুলি গম পাই দ্বিধাদ্বন্দ্বটো আঁতৰি গ’ল; হয়, সেইটো আছিল মোৰ দিন, মই ঘৃণা কৰা মানুহজনৰ পৰা মুক্তিৰ প্ৰথম পদক্ষেপ।

মই মূৰ ঘূৰাই থাকোঁতে তেওঁ নিজৰ প্ৰিয় জিন্স আৰু সদায় ভালপোৱা চাৰ্ট এটা পিন্ধি থিয় হৈ থাকিল। চকুৰ কোণৰ পৰাই দেখিলোঁ যে তেওঁ নিজৰ স্ক্ৰ’ল কৰা চহীটো বনাইছে। আৰু সেই মুহূৰ্ততে হঠাতে কান্দি কান্দি উঠিলোঁ। কিন্তু কিয়? এইটোৱেই আছিল মই অপেক্ষা কৰি আছিলো, আৰু হৈ আছিল। মই মোৰ স্বাধীনতা পাই আছিলোঁ। কিন্তু তাইৰ প্ৰিয় খেলনাটো হেৰুৱাই মই শিশুৰ দৰে কান্দি আছিলো।

তেওঁ মোক যিমান পাৰে ওচৰলৈ কোলাত লৈ গুণগুণাই ক’লে, ”বেব, তুমি মোৰ প্ৰেম আৰু সদায় তেনেকৈয়ে থাকিবা কিন্তু মোৰ উপস্থিতিয়ে তোমাক আমনি কৰিলে মই তোমাক হেৰুৱাই মোৰ ভাগ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰক।''

মই তেওঁক ঘূৰাই বিচাৰো কিন্তু মই খেলিমেলি কৰিলোঁ

মোৰ উদং ডিঙিত উষ্ণ চকুলো অনুভৱ কৰিব পাৰিলোঁ। অলপ পিছতে মোক এৰি দি মোৰ ফালে চালেতাৰ সংক্ৰামক হাঁহিটোৰে। তেওঁ মোক আশ্বাস দিলে যে তেওঁ মোক আৰু কেতিয়াও অসুবিধা নিদিয়ে বা মোৰ বাটত বাধা নাহিব। কিন্তু মই জানিছিলোঁ যে মই তেওঁক চিৰদিনৰ বাবে মোৰ জীৱনলৈ ঘূৰাই আনিব বিচাৰো। মই জানিছিলোঁ যে মোৰ স্বামীক এৰি যোৱাটো এটা ভুল।

মোৰ জেদীতা গলি গ’ল, আনহাতে মোৰ হৃদয়খন আগৰ দৰেই তেওঁৰ। কেকৰ আইচিংটো আছিল যেতিয়া তেওঁৰ স্বাভাৱিক পুৰুষসুলভ সুৰত তেওঁ ফুচফুচাই ক’লে, “তোমাৰ অনুপস্থিতিত মই বুদ্ধিমান হৈ পৰিছো যদিও বুদ্ধিমান নহয়, এতিয়াও মনত আছে তুমি মোক কলেজত প্ৰথম ইমেইল লিখিবলৈ শিকাইছিলা আৰু প্ৰতিবাৰ টাইপ কৰাৰ সময়ত এটা, মই তোমাক মিছ কৰিলোঁ, মোৰ গুৰু।” আমাৰ আন্তৰিক হাঁহি এটা উঠিল। তেতিয়াই মই বুজিলোঁ যে মই তেওঁক কিমান বেয়াকৈ ঘূৰাই বিচাৰো, কিন্তু মই খেলিমেলি কৰি পেলাইছিলো।