(Namen veranderd om identiteiten te beschermen)

Nikhil en Arundhati zijn drie gelukkige jaren getrouwd. Arundhati was niet echt blij met het huwelijksaanzoek, maar vertrouwde op de keuze van haar ouders. Alles bleek perfect te zijn, meer dan ze zich had kunnen voorstellen.

De perfecte echtgenoot

Hij zei nooit 'Nee' tegen haar, nooit. Hij steunde altijd alles wat Arundhati wilde doen. Ze werkten allebei de hele dag en kwamen 's avonds weer bij elkaar.

Ze hadden een kok. Nikhil maakte hun ochtendthee en maakte haar wakker met een glimlach. Ze waren het beste deel van haar dag... elke dag.

Schakel JavaScript in

Toen ontmoette ze hem

Arundhati kwam vaak te laat van haar werk of had dinerplannen met collega's op kantoor of filmplannen laat op de avond en Nikhil stelde nooit een enkele vraag. Hij kende haar goed en vertrouwde haar. Arundhati respecteerde hem daarvoor. In die tijd kreeg Arundhati een hechte band met een man op haar kantoor. Hij was haar baas, Dhiraj. Hij was jonger dan zij, een fatsoenlijke man. Ze hadden zinvolle gesprekken elke keer als ze tijd hadden om te praten.Kantoorbureaus, cafetaria's, avondkoffie en soms zelfs etentjes... ze laten geen enkele kans onbenut.

Hij had een vriendin en Arundhati was een getrouwde vrouw, en toch kon geen van beiden controleren wat er tussen hen speelde.

Als Arundhati thuis was, voelde ze zich schuldig. Ze kon geen oogcontact maken met haar man. En wat haar doodde, was dat hij nooit aan haar twijfelde... hij was nooit achterdochtig over iets. Arundhati wisselde soms 's avonds laat teksten uit met haar baas, terwijl ze naast Nikhil lag en toch trok hij nooit een wenkbrauw op.

Een onzichtbare lijn die ze nooit overschreden

Als Nikhil de stad uit ging voor zijn werk, ging Arundhati naar Dhiraj. Ze brachten de hele nacht samen door... praten, films kijken, in elkaars armen zitten en troost vinden in elkaars gezelschap. Ze wisselden hier en daar een kus uit en omhelsden elkaar vaak, maar verder dan dat ging het niet. Er waren talloze nachten dat Arundhati in zijn appartement doorbracht, maar ze sliepen nooit echt...Dhiraj was blij met alles wat haar gelukkig maakte en deed nooit iets wat haar ongemakkelijk maakte.

Ze hielden allebei van hun partners, maar konden elkaar tegelijkertijd niet weerstaan.

Misschien was het de manier waarop ze met elkaar klikten of de emotionele band die Arundhati met hem voelde of de manier waarop ze glimlachte en lachte als hij in de buurt was. Hij liet haar geloven in boeken en blogs en sprookjes. Ze deelden hun wildste fantasieën en hadden toch een vergelijkbaar waardesysteem. Het was als een onverklaarbare band die Arundhati met hem deelde. Arundhati had zich nog nooit zo vertrouwd gevoeld met iemand in haar leven,zelfs haar man niet en het voelde zo troostend dat ze die emoties niet in woorden kon uitdrukken.

Arundhati wist dat wat ze in haar hart had niet juist was. Aan de andere kant waren Nikhil en zij van plan om een gezin te stichten. Het was niet eerlijk om hem dit aan te doen. Ze kon geen moeder worden en tegelijkertijd een affaire hebben met een andere man! Dit was te veel om te verwerken.

Meer dan dat, het dagelijkse schuldgevoel maakte haar kapot, haar geweten kon het niet meer aan.

En daarom moest Arundhati er een eind aan maken. Ze probeerde afstand te nemen van Dhiraj, maar het was gewoon niet mogelijk om weg te blijven van iemand met wie ze de hele dag samenwerkte.

Arundhati nam ontslag. Dhiraj was geschokt, maar hij wist wat ze doormaakte. Arundhati kon het haar man niet meer aandoen. En het was goed voor hen beiden om uit elkaar te blijven en dat kon alleen als ze ontslag nam.

Ze had zich nog nooit zo gevoeld, maar ze konden niet doorgaan. Nu had ze alleen herinneringen voor het leven.