এই কাহিনীটো বহুতে নাজানে। মই কেতিয়াও কাৰো লগত শ্বেয়াৰ নকৰো কাৰণ মই জানো যে তেওঁলোকে মোক বিচাৰ কৰিব। এজন পুৰুষক পত্নীৰ দ্বাৰা মাৰপিট কৰাটো হাঁহিবলগীয়া কথা, মানুহে ইয়াক গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা নাই৷ কিন্তু ই এটা গুৰুতৰ বিষয়, এটা গুৰুতৰ অপৰাধ যাৰ বাবে এজন মানুহৰ আইনৰ সমৰ্থন কম। কিন্তু দিনৰ পিছত দিন লৈছিলো। মোৰ নিৰ্যাতনকাৰী পত্নীয়ে মোক নিয়মিতভাৱে মাৰপিট কৰিছিল আৰু মই আমাৰ বিয়াৰ এবছৰ ধৰি পেৰানোইয়াত থাকিলোঁ।

অনুগ্ৰহ কৰি জাভাস্ক্রিপ্ট সক্ষম কৰক

(শনয়া আগৰৱালক কোৱাৰ দৰে)

প্ৰথমবাৰ মোৰ হবু ছোৱালীয়ে মোক নিৰ্যাতন কৰিছিল

তানিয়া (নাম সলনি কৰা হৈছে) আৰু মই একেলগে কলেজলৈ গৈছিলো . আমাৰ সকলো দিশতে মিল নাছিল। তাই আছিল শক্তিশালী, ওখ আৰু বাইক চলাইছিল। মই আছিলোঁ পাতল আৰু ক্লাছৰ নেৰ্ড। তাই তাইৰ বিশাল গেংটোৰ সৈতে কেণ্টিনত আড্ডা মাৰিব কিন্তু মই বেছিভাগ সময়তে লাইব্ৰেৰীত থাকিম। আনকি তাই কলেজৰ টেৰেচত নিয়মিতভাৱে ভাং খাই খাইছিল যিটো মই বহু পিছত গম পালোঁ। কিন্তু যেতিয়া তাই মোক ক্লাছত সেই কুইজিকেল চাৱনিবোৰ দিবলৈ ধৰিলে, দ্বিতীয় বছৰৰ শেষলৈকে মই মনোযোগত আনন্দ নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰিলোঁ৷ তাই ধুনীয়া নাছিল যদিও বৰ জনপ্ৰিয় আছিল।আমি কফি আৰু কাটলেট খাবলৈ যাবলৈ ধৰিলোঁ। এদিন আমি ৰেষ্টুৰেণ্ট এখনত বহি আছিলো আৰু এগৰাকী ধুনীয়া ছোৱালী সোমাই আহিছিল।মোৰ চকু দুটা তাইৰ ফালে ঘূৰি ফুৰিছিল আৰু পিছৰ মুহূৰ্তত মোৰ বাওঁ গালত এটা চেপা অনুভূতি অনুভৱ হৈছিল। মোৰ কেইছেকেণ্ডমান সময় লাগিল যে কমোৰ গালত চৰ নামি আহিছিল। তাই মোক জোৰেৰে আঘাত কৰিছিল।

মই মুখখন ৰঙা হৈ গৈছিল আৰু মই অনুভৱ কৰিব পাৰিছিলো যে মই অসন্মানৰ চকুলোৰ সৈতে যুঁজি আছো।

তাই শান্ত আছিল আনকি হাঁহিও আছিল। “যাতে আপুনি কেতিয়াও আন মহিলালৈ কেতিয়াও নাচায়,” তাই ক’লে।

মই উঠি খোজ কাঢ়ি যোৱা উচিত আছিল। ইমান ভয়ংকৰ অপমান হোৱা যেন লাগিল। কিন্তু মই কৰা নাছিলো। তিনিমাহৰ পিছত আমাৰ বিয়া হ’ব লাগিছিল। বৰঞ্চ মই নিজকে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিলো যে মই আৰু কেতিয়াও ছোৱালী এজনীলৈ নাচাম।

মোৰ বিয়াৰ নিশা মোক লাথি মাৰিছিল

মই বিচনাত অনভিজ্ঞ আছিলো, ৪০০ অতিথিক চাই হাঁহি দিয়াৰ পিছত মৃত ভাগৰুৱা হৈ পৰিছিলো ৰিচেপচনত আৰু আমাৰ হানিমুনৰ বাবে বস্তুবোৰ এৰি যাব বিচাৰিছিল। কিন্তু তাইৰ ইচ্ছা আছিল কুইণ্টেচেন্সিয়েল “ সুহাগ ৰাত ”। চেষ্টা কৰিলোঁ কিন্তু মই চাগে পাৰফৰমেন্স এংজাইটিত ভুগি আছিলো। তাই বিচৰা ধৰণে নহ’ল৷ মই তাইৰ ওপৰত আছিলো। বিচনাৰ কাষৰ লেম্পটোৰ ক্ষীণ পোহৰত মই অনুভৱ কৰিব পাৰিলোঁ যে তাইৰ মুখত খং গঢ় লৈ উঠিছে আৰু পিছৰ মুহূৰ্তত মই অনুভৱ কৰিব পাৰিলোঁ যে মই কোঠাটোৰ সিপাৰে উৰি গৈ আছো।

তাই মোক জোৰেৰে লাথি মাৰিছিল আৰু মই... ফ্ল'ৰ এতিয়া। বিচনাত মোৰ অক্ষমতাৰ বাবে তাই মোক গালি-গালাজ কৰিবলৈ আটাইতকৈ কুৎসিত ভাষা ব্যৱহাৰ কৰি আছিল। ৰাতিপুৱাৰ ক্ষন্তেকীয়া সময়লৈকে মই থতমত খাই বহিলোঁ। তাই বিচনাত শুই জোৰেৰে নাক কটালে।

মোৰ পত্নীয়ে মোক নিয়মিতভাৱে গালি-গালাজ কৰিবলৈ ধৰিলে

যদিহে আপুনি একেখন চালিৰ তলত নাথাকে তেন্তে আপুনি প্ৰকৃত মানুহজনক চিনি নাপায়। আমি ডেটিং কৰা দুবছৰত চৰ মাৰি কাণ্ডটোৰ বাহিৰে তাই মোৰ লগত বহুত ভাল আছিল। তাই মোৰ হোষ্টেললৈ আহিব অনতাইৰ বাইকখন আৰু আমি ওলাই যাম। মোৰ সহপাঠীসকলে মোৰ ভৰিখন টানিলে কিন্তু মই এই গোটেই কথাটো বৰ মৰমলগা পাইছিলোঁ।

তানিয়াই বাইকিং, বন্ধু-বান্ধৱীৰ সৈতে আড্ডা মাৰি ভাল পাইছিল কিন্তু তাইৰ কোনো উচ্চাকাংক্ষা নাছিল আৰু পঢ়া-শুনাতো যথেষ্ট গড় হিচাপত আছিল। তাই মোৰ পত্নী হৈ মোৰ বাবে ৰান্ধিবলৈ সুখী হ’ব বুলি ক’লে। সেইটোও মই মৰমলগা পাইছিলোঁ।

কিন্তু মোৰ পত্নী হোৱাৰ অৰ্থ আছিল মাহৰ আৰম্ভণিতে মোৰ দৰমহা তাইৰ হাতত গতাই দিয়া। তাৰ পিছত তাইক টকা বিচাৰিব লাগিব আৰু মই কেনেকৈ খৰচ কৰিলোঁ তাৰ হিচাপবোৰ তাইক দিলোঁ। তাই মোক গাঁৱৰ মা-দেউতাক ঘৰলৈ টকা পঠিয়াবলৈ নিদিয়াৰ বাবেই অসুবিধা আৰম্ভ হ’ল। মই প্ৰতিবাদ কৰিলোঁ। তাই মোৰ ফালে গ্লাছৰ প্লেট এখন দলিয়াই দিলে মই কপালত ৬টা চিলাই লৈ লেণ্ড আপ কৰিলোঁ।

টেম্পাৰ টেনট্ৰাম আৰু ব্ৰাউল

আমাৰ বিয়াৰ এমাহৰ ভিতৰতে মই ভয় খাবলৈ ধৰিলোঁ কৰ্মস্থলীৰ পৰা ঘৰলৈ উভতি যোৱা। মোৰ নিৰ্যাতনকাৰী পত্নীয়ে সদায় খং কৰিছিল, সদায় বস্তু পেলাইছিল আৰু মোক চৰ মাৰিছিল, লাথি মাৰিছিল আৰু লাঠিৰে আঘাত কৰিছিল।

যদি মই তাইক ৰখাবলৈ চেষ্টা কৰো তেন্তে কাজিয়া হ'ব আৰু তাই মোক ভাবুকি দিছিল তাই মোৰ বিৰুদ্ধে ধাৰা ৪৯৮এৰ অধীনত ৰিপৰ্ট দিব।

তাইৰ দেউতাক আছিল এজন শক্তিশালী ৰাজনীতিবিদ। ঘৰত যিকোনো কথাই হ’লে তাই তাক মাতিব আৰু সি তাৰ গুণ্ডাবোৰক মোক ভাবুকি দিবলৈ পঠিয়াই দিব।

এইটো বিয়া নে যুদ্ধক্ষেত্ৰ নিশ্চিত নাছিলো। মই শাৰীৰিক আক্ৰমণ বা আৰক্ষীৰ লক-আপত অৱতৰণ কৰাৰ অহৰহ ভয়ত জীয়াই আছিলো।

মোৰ বন্ধুৰ ধাৰণাটোৱে মোক মোৰ নিৰ্যাতনকাৰী পত্নীৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে

মোৰ উকীল বন্ধু অৱশেষত মোক সমাধানৰ ক্ষেত্ৰত সহায় কৰিলে। তেওঁমোক ক’ৰবাত কেমেৰা এটা লুকুৱাই ৰাখিবলৈ ক’লে আৰু মাৰপিট আৰু খঙৰ বিস্ফোৰণৰ গোটেই কাণ্ডবোৰ ৰেকৰ্ড কৰিবলৈ ক’লে। এসপ্তাহ ধৰি কিক, হিট আৰু ইনছাল্ট ৰেকৰ্ড কৰিলোঁ। তাৰ পিছত ভাৰতৰ পূবৰ এখন ৰাজ্যৰ এখন দুৰ্গম চহৰলৈ ট্ৰেন্সফাৰ লৈ মোৰ অফিচক ক’লোঁ যে কাকো খবৰ নিদিব। অফিচৰ পৰাই পোনে পোনে নতুন ঘৰলৈ ওলাই আহিলোঁ আৰু মাত্ৰ লাইন নিলিখে ভিডিঅ’টো মোৰ পত্নীক কুৰিয়ৰ কৰি দিলোঁ৷

ঘৰৰ পৰা ওলাই অহা ইয়াত ছমাহ হ’ল৷ মই মানসিকভাৱে সুস্থ হৈছো গতিকে মোৰ ছালত আঁচোৰ আৰু ঘাঁবোৰ আছে। মই কেতিয়াও কাকো মোৰ কাহিনী নকওঁ কাৰণ মোক কোনোবাই বিশ্বাস কৰিব নেকি সেইটো নিশ্চিত নহয়। সঁচাকৈয়ে আশা কৰিছো তানিয়াই আগবাঢ়ি যাব আৰু মোক বিচাৰি নাহিব৷ কেতিয়াবা সপোনত মই দেখিছোঁ তাই মোক বিচাৰিছে আৰু মই ঠাণ্ডা ঘামত সাৰ পাওঁ।

মই আশা কৰিছো আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিছো যে এইটো কেতিয়াও বাস্তৱ নহয়।