यो कथा धेरैलाई थाहा छैन। म यो कहिल्यै कसैसँग साझा गर्दैन किनभने मलाई थाहा छ उनीहरूले मलाई न्याय गर्नेछन्। आफ्नी श्रीमतीले कुटपिट गर्नु भनेको हाँसोको लायक कुरा हो, मानिसहरूले यसलाई गम्भीरतापूर्वक लिँदैनन्। तर यो एक गम्भीर मुद्दा हो, एक गम्भीर अपराध हो जसको लागि एक व्यक्तिलाई कानूनको कम समर्थन छ। तर मैले दिनदिनै लिएको छु । मेरो दुव्र्यवहार गर्ने श्रीमतीले मलाई नियमित रूपमा कुटपिट गरे र म हाम्रो विवाहको एक वर्षसम्म पागलपनमा बसें।

कृपया JavaScript सक्षम गर्नुहोस्

(शनाया अग्रवाललाई भनिएझैं)

पहिलो पटक मेरो मंगेतरले मलाई दुर्व्यवहार गरे

तानिया (नाम परिवर्तन गरिएको) र म सँगै कलेज गए । हामी सबै हिसाबले बेमेल थियौं। उनी बलियो, अग्लो र बाइक चलाउने थिइन्। म पातलो र कक्षामा बेवकूफ थिएँ। उनी आफ्नो ठूलो गिरोहसँग क्यान्टिनमा ह्याङ आउट गर्थिन् तर म धेरैजसो समय पुस्तकालयमा हुने गर्थे। उनले कलेजको टेरेसमा नियमित रूपमा भांग पनि प्रयोग गरे जुन मैले धेरै पछि थाहा पाएँ। तर जब उनले मलाई कक्षामा ती क्विजिकल झलकहरू दिन थालिन्, दोस्रो वर्षको अन्त्यसम्ममा म ध्यानमा रमाउन सकिन। उनी सुन्दर थिइनन् तर धेरै लोकप्रिय थिइन्। हामी कफी र कटलेटहरू खान जान थाल्यौं। एक दिन हामी रेस्टुरेन्टमा बसिरहेका थियौं र एउटी राम्री केटी भित्र हिँडिरहेकी थिइन्। मेरो आँखा उसको तिर गयो र अर्को क्षण मैले मेरो देब्रे गालामा चकित महसुस गरें। यो महसुस गर्न मलाई केहि सेकेन्ड लाग्यो कि aथप्पड मेरो गालामा परेको थियो। उसले मलाई कडा हानेकी थिई।

मेरो अनुहार रातो भएको थियो र मैले अपमानको आँसुसँग लडिरहेको महसुस गरें।

उनी शान्त र मुस्कुराइरहेकी थिइन्। उनले भनिन्, "तपाइँले अरू महिलाहरूलाई कहिल्यै नहेर्नुस्," उनले भनिन्।

म उठेर हिँड्नुपर्थ्यो। मैले असाध्यै अपमानित महसुस गरें। तर मैले गरिन । तीन महिनापछि हाम्रो बिहे हुने थियो । बरु, मैले आफैंलाई प्रतिज्ञा गरें कि म फेरि कहिल्यै केटीलाई हेर्ने छैन।

मलाई मेरो विवाहको रातमा लात हानेको थियो

म ओछ्यानमा अनुभवहीन थिएँ, 400 पाहुनाहरू देखेर मुस्कुराउँदै थकित थिएँ। रिसेप्शन र हाम्रो हनीमूनको लागि चीजहरू छोड्न चाहन्थे। तर उनी उत्कृष्ट " सुहाग रात " लिन चाहन्थिन्। मैले प्रयास गरे तर म सायद प्रदर्शन चिन्ताबाट पीडित थिएँ। उसले चाहेजस्तो भएन । म उनको माथि थिएँ। बेडसाइड बत्तीको बेहोस उज्यालोमा मैले उनको अनुहारमा क्रोधको भवन महसुस गर्न सकिन र अर्को क्षण म कोठाभरि उडिरहेको महसुस गर्न सकिन।

उनले मलाई कडा लात हानेकी थिइन् र म कोठामा थिएँ। अब भुइँ। ओछ्यानमा मेरो असक्षमताका कारण उनले मलाई गाली गर्न सबैभन्दा खराब भाषा प्रयोग गरिरहेकी थिइन्। बिहान बेलुकासम्म म स्तब्ध भएर बसेँ । उनी ओछ्यानमा सुतिन् र घुर्दै घुर्दै।

मेरी श्रीमतीले मलाई नियमित रूपमा दुर्व्यवहार गर्न थालिन्

एउटै छानामुनि नबस्दासम्म तपाईंले वास्तविक व्यक्तिलाई चिन्न सक्नुहुन्न। हामीले डेट गरेको दुई वर्षमा, थप्पड मार्ने घटना बाहेक, उनी मलाई धेरै राम्रो थिइन्। उनी मेरो होस्टेलमा आइन्उसको बाइक र हामी बाहिर जान्थ्यौं। मेरा सहपाठीहरूले मेरो खुट्टा ताने तर मलाई यो सबै कुरा एकदमै प्यारो लाग्यो।

तानियालाई बाइकिङ मनपर्थ्यो, साथीहरूसँग घुम्न मन पर्थ्यो तर उनको कुनै महत्वाकांक्षा थिएन र पढाइमा पनि औसत थियो। उनले भनिन् कि उनी मेरी श्रीमती बनेर मेरो लागि खाना पकाउन पाउँदा खुसी हुनेछिन्। मलाई त्यो पनि प्यारो लाग्यो।

तर मेरी श्रीमती हुनु भनेको महिनाको सुरुमा मेरो तलब उसलाई हस्तान्तरण गर्नु हो। त्यसपछि मैले उनीसँग पैसा माग्नुपर्ने थियो र मैले कसरी खर्च गरें भनेर लेखा दिएँ। समस्या सुरु भयो किनभने उनले मलाई गाउँमा मेरा आमाबुबाको घरमा पैसा पठाउन दिएनन्। मैले विरोध गरें । उसले मलाई काँचको थाल हान्यो, म निधारमा ६ वटा टाँका लगाएर उठेँ।

गुस्सा र झगडा

हाम्रो विवाह भएको एक महिनामै म डराउन थालेँ कामबाट घर फर्कदै। मेरो दुर्व्यवहार गर्ने श्रीमती जहिले पनि रिसाउने, चीजहरू फ्याँक्ने र थप्पड हाने, लात हाने र मलाई लाठीले हिर्काउने।

मैले उसलाई रोक्न खोजेमा हानाहान हुन्थ्यो र उनले मलाई धम्की दिइन् उनी मेरो विरुद्ध धारा 498A अन्तर्गत उजुरी दिनेछिन्।

उनका बुबा एक शक्तिशाली राजनीतिज्ञ थिए। घरमा जे भए पनि उसले उसलाई बोलाउँथ्यो र उसले मलाई धम्की दिन आफ्ना गुण्डाहरू पठाउने गर्दथ्यो।

यो विवाह हो कि युद्धभूमि हो भन्ने मलाई थाहा थिएन। म शारीरिक आक्रमण वा पुलिस लक-अपमा अवतरणको डरमा बाँचिरहेको थिएँ।

मेरो साथीको विचारले मलाई मेरो दुर्व्यवहार गर्ने श्रीमतीबाट बचायो

मेरो वकिल साथी अन्ततः मलाई समाधानको साथ मद्दत गर्यो। उहाँलेमलाई कतै क्यामेरा लुकाउन र कुटपिट र आक्रोशित भड्काइको सम्पूर्ण घटना रेकर्ड गर्न भन्यो। मैले एक हप्ताको लागि किक, हिट र अपमान रेकर्ड गरें। त्यसपछि मैले भारतको पूर्वी राज्यको दुर्गम सहरमा स्थानान्तरण गरें र मेरो कार्यालयलाई कसैलाई जानकारी नगर्न भनें। म अफिसबाट सिधै मेरो नयाँ घरको लागि निस्किएँ र एक लाइन पनि नलिइकन मेरी श्रीमतीलाई भिडियो कुरियर गरें।

मैले घर छोडेको छ महिना भइसक्यो। म मानसिक रूपमा निको भएको छु त्यसैले मेरो छालामा खरोंच र ग्यासहरू छन्। म कसैलाई मेरो कथा कहिल्यै सुनाउँदैन किनकि मलाई कसैले पत्याउलान् भन्ने पक्का छैन। म साँच्चै आशा गर्छु कि तानिया अगाडि बढ्छ र मलाई खोज्दै आउँदैन। कहिलेकाहीँ मेरो सपनाहरूमा, म देख्छु कि उनी मलाई खोजिरहेकी छिन् र म चिसो पसिनामा ब्युँझन्छु।

म आशा गर्छु र प्रार्थना गर्छु कि यो कहिल्यै वास्तविकता नहोस्।