পৰ্ণ চোৱাটোৱে দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ইয়াৰ চাৰিওফালে অত্যধিক কলংক কঢ়িয়াই আনে। বিশেষকৈ বিবাহ জীৱনত পৰ্ণ চোৱাৰ অৰ্থ হ’ল আপুনি হয়তো আপোনাৰ সংগীৰ সৈতে বিচনাত অসন্তুষ্ট। কিন্তু মোৰ বিয়াখন টেণ্টাৰহুকৰ দ্বাৰা ওলমি থকাৰ সময়ত পৰ্ণৰ আশ্ৰয় বিচাৰি পাই মই বিশ্বাস কৰিবলৈ প্ৰৱল যে ই প্ৰয়োজনতকৈ অধিক দানৱীয়।

মোক ভুল নাভাবিব, মই ইয়াৰ প্ৰতি আসক্ত নহয় পৰ্ণ। মোৰ বিবাহৰ বিষয়বোৰ যৌন সম্পৰ্কীয়ও নাছিল। মোৰ মাত্ৰ সৰ্বোত্তম বিয়া নাছিল আৰু পৰ্ণ চোৱাটোৱে কেনেবাকৈ আমাৰ বৈবাহিক সমস্যাৰ কিছুমান সমাধান কৰিছিল।

পৰ্ণ চোৱাই পত্নীৰ খংৰ সমস্যাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ

মই অজয়, ছিয়াৰ সৈতে বিবাহিত। মোৰ পত্নী সদায় অলপ চুটি স্বভাৱৰ। আজিও মনত আছে আমি প্ৰথম লগ পোৱাৰ সময়ত। সেই দিনটো ইমান নিখুঁত যেন লাগিল। কফি দোকানৰ পৰা সাগৰৰ পাৰলৈ মললৈ খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোঁতে আমি গোটেই সন্ধিয়াটো কথা পাতিলোঁ আৰু কাম শেষ হোৱাৰ সময়লৈকে মাজনিশা হৈ গ’ল।

মলৰ নিৰাপত্তাৰক্ষীয়ে আমাক বন্ধ কৰিবলগীয়া হোৱাৰ বাবে ওলাই যাবলৈ ক’লে। তেনেকৈয়ে আমি সময়টো জানিব পাৰিলোঁ৷ কিন্তু তাৰ পিছত আমাৰ দ্বিতীয় ডেটৰ বাবে অলপ দেৰি হ’ল৷ তাই মোৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল। মই তাত উপস্থিত নোহোৱালৈকে তাই মোক বাৰে বাৰে ফোন কৰিবলৈ ধৰিলে।

“আপুনি জানিব লাগে যে মই ৰৈ থাকিবলৈ ভাল নাপাওঁ, আপুনি মোৰ আগতে সদায় থাকিব লাগে।”

“ক্ষমা কৰিব, মই ট্ৰেফিকত আবদ্ধ হৈ পৰিলোঁ।”

“যি হওক! মাত্ৰ যাওঁ।’

আমি তেতিয়া কফি দোকান এখনলৈ যাবলৈ ওলাই আহিলোঁ। তাতে আমি কিছু খাদ্যৰ অৰ্ডাৰ দিলোঁ। মই আচলতে খোৱাত ব্যস্ত আছিলো আৰু তাই কথা পাতি আছিল। তাই আকৌ মোক চিঞৰিবলৈ ধৰিলে। "নকৰিববুজিছানে? মই আপোনাৰ লগত কথা পাতি আছো আৰু আপুনি মাত্ৰ আপোনাৰ খাদ্যত মনোনিৱেশ কৰিছে! মই কথা পাতিলে মোৰ কথা শুনা বা ইয়াৰ পৰা মাত্ৰ চুদিব।’

মই তাইক শান্ত কৰি তাইৰ কথা শুনিবলৈ চেষ্টা কৰি আছিলো। তাৰ পিছত কথাবোৰ ঠিকেই চলিল।

মই তেতিয়াও তাইক বিয়া কৰাবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিলো

আচলতে তাইৰ খঙত মই ভয় খাইছিলো। খঙে কেতিয়াবা তাইৰ মনটোক আগুৰি ধৰে। তথাপিও মই তাইক প্ৰপ’জ কৰিলোঁ আৰু তাই মানি ল’লে। মোৰ জীৱনৰ দুদিন কাজিয়া নোহোৱাকৈয়ে পাৰ হৈ গ’ল। যিদিনা মই তাইক লগ পাইছিলো আৰু যিদিনা মই তাইক প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দিছিলো।

আমি ছেপ্টেম্বৰৰ কোনোবা এটা সময়ত বিয়া হৈছিলো। বিয়াখন আছিল সৰু সমাৱেশ। সকলো যথেষ্ট ভালেই হৈ গ’ল, যিটো মই আশা কৰা নাছিলো। তাৰ পিছৰ দিনবোৰ ৬ মাহলৈকে ভালকৈয়ে পাৰ হৈ গ'ল আৰু তাৰ পিছত কথাবোৰ সলনি হ'বলৈ ধৰিলে।

মোৰ প্ৰিয় পত্নীয়ে সৰু সৰু কথাতো ফ্ৰিক আউট হৈ গ'ল। ঘৰ পোৱাৰ পিছত গা ধুব নোৱাৰাৰ বাবে তাই মোক চিঞৰিছিল। যদি টিভিৰ ৰিম’টটো তাই নিৰ্ধাৰণ কৰা ঠাইৰ বাহিৰে আন ক’ৰবাত পৰি আছিল। বা যদি তাই কিবা এটা বিচাৰিব বিচাৰিছিল আৰু তাই বিচাৰি নাপালে। অলপ দেৰিকৈ ঘৰলৈ আহিলেও। তাইৰ খং দিনক দিনে বাঢ়ি আহিছিল।

যেতিয়া তাই মোক চিঞৰিছিল, মই মাত্ৰ মুখখন বন্ধ কৰি ৰাখিছিলো, কাৰণ মই কথা ক’লে মই জানিছিলো যে কথাবোৰ ৰুক্ষ হ’ব।

তাই মোক চিঞৰিছিল প্ৰেম কৰাৰ সময়ত। এইটো ধেমেলীয়া যেন লাগিলেও সেয়া আছিল যদি তাই হয় কিবা এটাৰ বাবে বিৰক্ত হৈছিল, কিবা এটা ঠিক নাছিল, আৰু আন বহু কাৰণত। আমি ইজনে সিজনৰ লগত কথা পতা কমাই দিলোঁ।

আমি ইজনে সিজনৰ লগত অন্তৰংগ হোৱা বন্ধ কৰি দিলোঁ। পৰ্ণ চাই সকাহ পাইছিলোঁ।আৰু কি কৰিব পাৰিলোঁহেঁতেন! অন্ততঃ পৰ্ণে মোক চিঞৰি নাথাকিব বা মোৰ কোনো ধৰণৰ মানসিক চাপৰ সৃষ্টি নকৰিব।

পৰ্ণ টু দ্য ৰেচকিউ

পৰ্ণ চোৱা মোৰ নতুন অভ্যাস হৈ পৰিল। লাহে লাহে ইমান সঘনাই ইয়াত লিপ্ত হ’বলৈ ধৰিলোঁ যে পৰ্ণৰ প্ৰতি আসক্ত হৈ পৰিলোঁ। মোৰ আজৰি সময়খিনি পৰ্ণ চাইয়েই কটাম৷ মই ইমানেই নিচাত পৰিছিলো যে প্ৰেম বা যিকোনো শাৰীৰিক ঘনিষ্ঠতাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলাইছিলো।

যেনেকৈ আছে, মই দৈনন্দিন ডুৱেলৰ পৰা আঁতৰি থাকিব বিচাৰিছিলো। মোৰ পত্নীয়ে অন্তৰংগ হ’ব বিচাৰিলেও মই কম আমনি পাইছিলোঁ। মই নিশ্চিতভাৱে কোনো ঘনিষ্ঠতাৰ আৰম্ভণি বা উদ্দেশ্য কৰা নাছিলো। পৰ্ণৰ পৰা যি আনন্দ পালোঁ তাতেই সুখী হৈছিলোঁ।

মোৰ ডাঙৰ গোপন কথাটো বহুদিনলৈ লুকুৱাই ৰখা নাছিল। ৩ বছৰ ধৰি লুকুৱাই ৰাখিবলৈ সক্ষম হ'লোঁ। এই ৩ বছৰত আমি কেতিয়াও একেবাৰেই প্ৰেম কৰা নাছিলো। মইও যৌন সন্তুষ্টিৰ বাবে প’ৰ্ট চাই থাকিম৷

কিন্তু অতি সোনকালেই মোৰ পত্নীৰ বাবে এইটো হতাশাজনক হৈ পৰিল৷ তেতিয়া তাই মোৰ গোপন কথা আৱিষ্কাৰ কৰিলে। তাই ক’লে, “আপুনি পাগল নেকি? তুমি অসাৰ ফ্ৰিক আৰু তুমি পৰ্ণ আসক্ত।” মই তাইক ক’লোঁ, “ইউপ, মই পৰ্ণ চাই ভাল পাওঁ। গতিকে কি?”

তাই তেতিয়া ক’লে, “আপুনি আপোনাৰ পুৰুষত্ব হেৰুৱাই পেলাইছে। পত্নীক এৰি পৰ্ণ চাব মন যায়।” মই তাইক ক’লোঁ, “অন্ততঃ পৰ্ণে মোক চিঞৰি নাথাকে আৰু চাই মই শান্তি অনুভৱ কৰো। তুমি মোক কিবা মাতিলেও মোৰ একো গুৰুত্ব নাই।”

তুমি মোক ঘৃণা কৰা!

মই ভাবো বিয়াৰ পিছত পৰ্ণ চোৱাটো ঠিকেই আছে। তাইৰ একে অনুভৱ হোৱা নাছিল। তাই ক’লে, “আপুনি ঘৃণনীয় আৰু মই আপোনাৰ পৰা এইটো আশা কৰা নাছিলো।” মই এতিয়া শান্ত আৰু শিথিল হৈ পৰিলোঁ।

মই তাইক ক’লোঁ, “আপোনাৰ প্ৰয়োজনআপোনাৰ খং নিয়ন্ত্ৰণৰ সমস্যাৰ বাবে মানসিকভাৱে চিকিৎসা কৰা হ’ব। আপোনাৰ বাবেই মই পৰ্ণৰ প্ৰতি আসক্ত হৈ পৰিলোঁ। পৰ্ণ চোৱাটো আচলতে আপোনাক প্ৰতাৰণা কৰাতকৈ ভাল। মই তোমাক ইমানেই ভাল পাওঁ যে তোমাক প্ৰতাৰণা কৰাৰ কথা ভাবিব পৰা নাছিলো, গতিকে এই আশ্ৰয়ৰ আশ্ৰয় লৈছিলো।

“কিন্তু তুমি মোক কেতিয়াও ভাল পোৱা নাছিলা। আপুনি সদায় মোক সৰু সৰু কাৰণত চিঞৰি উঠে আৰু মোৰ কথা শুনিবলৈ বা কিবা এটাৰ বাবে মোৰ মতামত বিবেচনা কৰিবলৈও আমনি নকৰে৷ দৈনন্দিন ডুৱেলে মোক বহুত মানসিক চাপ দি আছিল। এই মানসিক চাপটো মই চম্ভালিব পৰা নাছিলো। আনকি আমাৰ বিয়াৰ চাৰি বছৰীয়া জীৱনত আমি কিমানবাৰ শান্তিৰে কথা পাতিছো বা আপুনি কিবা এটা চিঞৰি নোযোৱাকৈ দিন কটালোঁ মনত আছেনে?’

তেন্তে ছিয়াই যেন নিজৰ ভুলটো উপলব্ধি কৰিলে। আমাৰ সম্পৰ্কৰ যুক্তিবোৰৰ ওপৰত তাই যেন বহুত চিন্তা কৰিছিল। তাই মোক সুধিলে, “আপুনি আগতে এই কথা কোৱা নাছিল যদিও ৩ দীঘলীয়া বছৰ অপেক্ষা কৰিছিলা কিয়?”

মই তাইক ক’লোঁ, “মই আপোনাক ইমানবাৰ ক’বলৈ চেষ্টা কৰিছিলো, কিন্তু আপুনি শুনিবলৈ সাজু নাছিল। আজি যিহেতু আপুনি পৰিস্থিতিৰ গুৰুত্ব অনুভৱ কৰিলে, ভগৱানৰ কৃপাত আপুনি অন্ততঃ মোৰ কথা শুনিলে।” ডাঙৰ দিনটোৰ পিছত ছিয়াই খং নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ লৈছে আৰু এতিয়া কথাবোৰ বহুত ভাল হৈছে।

মইও পৰ্ণৰ প্ৰতি থকা নিচাৰ পৰা ওলাই আহিছো। কিন্তু সঁচাকৈয়ে পৰ্ণেই মোৰ বিবাহক ৰক্ষা কৰিছিল।

(মেহুল ভ’ৰাক কোৱাৰ দৰে)

FAQs

যদি আপুনি প্ৰকৃততে আপোনাৰ সংগীৰ সৈতে যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাতকৈ পৰ্ণ চোৱাটো পছন্দ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে, তেন্তে আপুনি আসক্ত হ’ব পাৰে।মাজে মাজে পৰ্ণ উপভোগ কৰাটো ঠিকেই আছে যেতিয়ালৈকে আপুনি দিনটোত একাধিকবাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ নকৰে। তদুপৰি, যদি ই আপোনাৰ প্ৰকৃত যৌন ক্ষমতা হ্ৰাস কৰে, তেন্তে আপুনি নিচাত পৰিব পাৰে।

এইটো কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল ইয়াৰ অন্ত পেলোৱা আৰু আপোনাৰ সেৱন সীমিত কৰা। অত্যধিক পৰ্ণে আপোনাৰ যৌন জীৱনত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে আৰু ইয়াক আৰু বেয়া কৰি তুলিব পাৰে। আপুনি নিজকে কেতিয়া সীমিত কৰিব লাগে সেইটো জানিব লাগিব আৰু নিজকে কঠোৰভাৱে নিৰীক্ষণ কৰিব লাগিব।