মাতৃসকল ঐশ্বৰিক সত্তা, আৰু পুত্ৰৰ সৈতে বিশেষ বন্ধন ভাগ কৰে, কেতিয়াবা জন্ম দিয়াৰ কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা এই মানুহবোৰৰ ব্যক্তিত্বক আগুৰি ধৰে। বেছিভাগ মাতৃয়েই নিজৰ পুত্ৰৰ লালন-পালনৰ ব্যৱহাৰিক দৃষ্টিভংগী ৰাখে আৰু জানে যে সন্তানক এক সুস্থ চৰিত্ৰ দিবলৈ হ’লে তেওঁলোকে নিজৰ সন্তানৰ মাজত স্বাধীন আৰু সমালোচনাত্মক চিন্তাধাৰাক শক্তিশালী আৰু সক্ষম কৰিব লাগিব। এইসকল মাতৃয়েই তেওঁলোকৰ ছোৱালীয়ে কেনেকৈ চিন্তা আৰু আচৰণ কৰিব লাগিব সেই সম্পৰ্কে বেলেগ বেলেগ মতামত ৰাখে আৰু নাৰী হিচাপে কেনেকৈ চিন্তা আৰু আচৰণ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল তাৰ ওপৰত নিজৰ দ্বৈততাক ভিত্তি কৰি লয়। পুত্ৰক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা মাতৃসকলে সঁচাকৈয়ে তেওঁলোকৰ আৰু তেওঁলোকৰ পত্নীৰ অসৎ কাম কৰি আছে। এই লেখাটোত মই কেইবাগৰাকীও মাতৃৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিম যিয়ে নিজৰ ডাঙৰ পুত্ৰক এৰি দিব নোৱাৰিলে আৰু এই প্ৰক্ৰিয়াত মাক-পুত্ৰৰ সম্পৰ্কটো ধ্বংস কৰিলে।

মাক-পুত্ৰৰ সম্পৰ্কত বিচ্ছিন্নতা ঘটে যেতিয়া:

• মাতৃয়ে অহৰহ হস্তক্ষেপ কৰে।
• তেওঁলোকে নিজৰ পুত্ৰৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণকাৰী হ'ব বিচাৰে।
• তেওঁলোকে পুত্ৰৰ জীৱনত আন এগৰাকী নাৰীক গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে।
• তেওঁলোকে অব্ছেছিভ-কম্পলছিভ ডিছঅৰ্ডাৰত আক্ৰান্ত।
• তেওঁলোকে নাভি এৰিব নোৱাৰে।

যেতিয়া এগৰাকী মাকে নিজৰ পুত্ৰক এৰি দিব নোৱাৰে

বছৰ বছৰ আগতে মই মোৰ ঘৰৰ মালিকক সুধিছিলো, এগৰাকী সুখদায়ক আৰু মনোমোহা ৩৪ বছৰীয়া মহিলা। তাইৰ বহুত আত্মবিশ্বাস আছিল যে তাইৰ ল'ৰা দুটাই নিজৰ পত্নী বিচাৰি পোৱাৰ সপোন দেখা নাপাব।

যেতিয়া মই তাইক সুধিলোঁ যে তাই ইমান নিশ্চিত কেনেকৈ হ'ব পাৰে তাই ক'লে, তাইতেখেতে তেখেতৰ ডাঙৰ ল'ৰাটোৱে অহা মাহত বহু ব্যৱস্থা কৰা বিবাহত নামিব।

লক্ষ্মিয়াম্মাৰ ৪ জন পুত্ৰ আৰু এগৰাকী কন্যা আছিল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকল আন কাৰোবাৰ আগত অহাটো স্পষ্ট আছিল। বিয়া হোৱাৰ লগে লগে প্ৰতিজন পুত্ৰই টাগ অৱ ৱাৰৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল। মাতৃক পুত্ৰই যত্ন ল’ব লাগিব বুলি সমাজৰ ধাৰণাটো পুত্ৰৰ প্ৰতি এই আকৰ্ষণৰ এটা কাৰণ। কোনো এগৰাকী পত্নীয়ে শাহুৱেকৰ বাবে যথেষ্ট ভাল নাছিল (MIL)। মাকৰ ফালৰ পৰা সেয়া আছিল প্ৰকৃত চিন্তা, কিন্তু তাইৰ মনলৈ কেতিয়াও অহা নাছিল যে তাই কথাবোৰ হ’বলৈ দিব লাগিব আৰু তাইৰ পুত্ৰসকলে নতুন পত্নীৰ সৈতে জীৱন গঢ়িবলৈ শিকিব। যদি তাইৰ নিজৰ ধৰণেৰে থাকিলহেঁতেন তেন্তে তাই বোৱাৰীহঁতক ৰন্ধা-বঢ়া আৰু চাফাই কামত মনোনিৱেশ কৰিবলৈ বুট কেম্পৰ প্ৰশিক্ষণৰ নেতৃত্ব দিলেহেঁতেন। কিন্তু তথাপিও সম্ভৱতঃ তেওঁলোক যথেষ্ট ভাল নহ’লহেঁতেন৷

ভাৰতীয় মাতৃসকলে মূলতঃ দুটা কাৰণত নিজৰ পুত্ৰক এৰি দিব নোৱাৰে৷ প্ৰথমতে, উপমহাদেশখনত পুত্ৰ সন্তানৰ মাতৃ হোৱাটো এক বৃহৎ সুবিধা বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু দ্বিতীয়তে তেওঁৰ গোটেই দিনটো সাধাৰণতে গোটেই জীৱন সন্তানৰ আশে-পাশে ঘূৰি থাকে। আনকি কৰ্মৰত মাতৃৰ বাবেও শিশুৰ পৰা মনোযোগ খুব কমেইহে স্থানান্তৰিত হয়। গতিকে তাই বিশ্বাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে যেনেকৈ তাইৰ পুত্ৰই তাইৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তি হৈয়েই আছে, তাৰ ক্ষেত্ৰতো একেই হ’ব। বোৱাৰী বা আনকি প্ৰেয়সীয়েও যেতিয়া তেওঁৰ জীৱনত প্ৰৱেশ কৰে তেতিয়া সকলো নৰক ঢিলা হৈ পৰে আৰু...তেখেতে পুত্ৰক এৰি দিব নোৱাৰে।

সম্পৰ্কীয় পঠন: ভাৰতীয় শহুৰেকসকল কিমান ধ্বংসাত্মক?

আৱেগিক-বাধ্যতামূলক মাতৃসকল

মিষ্টাৰ আৰু মিচেছ গোপালনৰ ২ জন পুত্ৰ আছিল – দুয়োজনেই পঢ়া-শুনাত উৎকৃষ্ট আৰু চফটৱেৰ ইঞ্জিনিয়াৰ হিচাপে কাম কৰি আছিল। দুয়োৰে ভিতৰত সৰুজনে বাহৰ পৰা পলায়ন কৰি আমেৰিকালৈ উৰি গ’ল, আৰু শপত খালে যে আৰু কেতিয়াও নিজৰ অত্যাচাৰী ঘৰলৈ ঘূৰি নাহে। ডাঙৰ পুত্ৰ উদয় আৱদ্ধ হৈ পৰিল। শ্ৰীত তেওঁৰ এগৰাকী আচৰিত পত্নী আছিল যিয়েও কাম কৰিছিল আৰু ভাল টকা উপাৰ্জন কৰিছিল। জীৱনটো অতি শান্তিপূৰ্ণ আৰু আন্তৰিক হ’ব পাৰিলেহেঁতেন, কিন্তু মিচেছ গোপালনৰ বাবে৷ এতিয়া অৱসৰপ্ৰাপ্ত স্বামীৰ লগত বিচনাখন শ্বেয়াৰ কৰা নাছিল আৰু তাৰ পৰিৱৰ্তে সম্পূৰ্ণৰূপে পুত্ৰৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছিল।

শ্ৰী আৰু উদয়ৰ বাবে অকলে সময় শ্বেয়াৰ কৰাটো, বা অকলে সাধাৰণ চাই আৰু আড্ডাৰ সময় এটা লোৱাটো তাইৰ ভাল নালাগিল। ব্ৰেকিং পইণ্টটো আছিল যেতিয়া তেওঁলোকে তাইক এদিন ৰাতি চাবিৰ ফুটাৰে সিহঁতৰ শোৱা কোঠালৈ চাই থকা অৱস্থাত ধৰিলে।

চহৰৰ সিটো পাৰে ভাড়াঘৰ এটা পাইছিল। আৰু তথাপিও মাকে উদয়ক ঘৰলৈ আহি বাৰাণ্ডাত ঘূৰি ফুৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল। তাইৰ মাথোঁ সেইটোৱেই বিচাৰিছিল৷ এইটো সঁচা যে দম্পতীয়ে বিষাক্ত শাহুৱেকৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলৈ প্ৰায়ে ঘৰ, চহৰ আনকি দেশ সলনি কৰে কিন্তু তথাপিও তেওঁলোক সফল নহয় কাৰণ পুত্ৰক এৰি দিয়াটো মাকৰ মাজত নাই।

মাকৰ চোৰাংচোৱাগিৰিৰ কাহিনী তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক বিবাহিত পুত্ৰসকলৰ ওপৰত বহুত। এগৰাকী শাহুৱেকে নিজৰ বিচনাখন বেৰৰ কাষলৈ স্থানান্তৰিত কৰি ল’ৰাৰ কোঠাটোৰ কথাবোৰ শুনিব পৰাটো নিশ্চিত কৰিলে, আন এগৰাকীয়ে সদায়তাৰ পিছত ৰাতি বিবাহিত পুত্ৰৰ দুৱাৰত টোকৰ মাৰিলে আৰু দাবী কৰিলে যে তাইৰ গাঁঠিৰ বিষ হৈছে আৰু তেওঁ বিচাৰিছিল যে সি তাইৰ অংগ-প্ৰত্যংগত তেল মালিচ কৰক। সত্যটো হ’ল, মাতৃসকলে কেৱল এৰি নিদিয়াকৈয়েই নহয় তেওঁলোকে বিচাৰে যে তেওঁলোকৰ পুত্ৰসকলে তাইৰ মুখত থাকিব আৰু ফোন কৰক আৰু সদায় নিজৰ পৰিয়ালৰ সলনি নিজৰ পিতৃ-মাতৃক বাছি লওক।

বিবাহে মাক-পুত্ৰৰ সম্পৰ্ক কেনেকৈ সলনি কৰে

তাৰ পিছত আছিল চুবুৰীয়া মিনু পেহীয়েক, যিয়ে জোৰ দিছিল যে তাইৰ বোৱাৰীয়েক তাইৰ পুত্ৰৰ সৈতে যৌথ একাউণ্ট আছে। আৰু বিয়াৰ বাবে পিন্ধা সকলো সোণৰ গহনা মিনু আন্টিৰ নিজৰ লকাৰত ছীল কৰি থোৱা আছিল। তাইৰ সকলো বিত্তীয় কাম চোৱাচিতা কৰাৰ প্ৰয়োজন আছিল আৰু তাইৰ ল’ৰাটোৱে কেতিয়াও কোনো হিচাপত সঠিক হ’ব নোৱাৰিলে। মিনু আন্টিয়ে কুঁৱাটো শাসন কৰিলে।

আনকি তাইৰ বোৱাৰীয়েক কেতিয়া মাহেকীয়া হৈছিল আৰু তেওঁলোকে কেনেকৈ গৰ্ভনিৰোধক ব্যৱহাৰ কৰে সেই কথাও জানিব লাগিছিল। তাইৰ ক্ষমতা ভ্ৰমণ আছিল তাইৰ পুত্ৰক তললৈ নমাই অনা আৰু এইদৰে একনায়কত্ববাদৰ জৰিয়তে সমন্বয় নিশ্চিত কৰা। কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীত প্ৰভাৱ পৰিল মাক-পুত্ৰৰ সম্পৰ্কত।

কানাডাৰ আনজন পুত্ৰই ফোনযোগে একে চিকিৎসাৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল। আগতে ভাবিছিলোঁ যে শাৰীৰিকভাৱে ইমান দূৰত থাকিলেও মাকে তাৰ ওপৰত কৰা মন্ত্ৰটো সি কিয় ভাঙিব নোৱাৰে। এৰি নিদিয়া মাতৃৰ লগত কেনেকৈ মোকাবিলা কৰিব? এৰি দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰা আধিপত্যশীল মাতৃৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাটো সহজ নহয়। ইয়াৰ মূল কাৰণ হ’ল ভাৰতীয় পুত্ৰসকলক সামাজিক কৰি তোলা হৈছে যে তেওঁৰ বয়স যিয়েই নহওক কিয় পিতৃ-মাতৃৰ কথা শুনাটো তেওঁৰ কৰ্তব্য। গতিকে তেওঁ অপৰাধবোধৰ দ্বাৰা আৱদ্ধ হৈ পৰে যদি তেওঁ...দূৰত্ব বজাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰে। গতিকে তেওঁ প্ৰতিবাৰেই মাকৰ ফান্দত পৰে।

সম্পৰ্কীয় পঢ়া: এগৰাকী বিষাক্ত শাহুৱেকৰ ৮টা চিন আৰু তাইৰ খেলত তাইক পৰাস্ত কৰাৰ ৮টা উপায়

নাভিৰ ৰছী কাটি দিয়া

যেতিয়া মাতৃৰ কেৰিয়াৰ নাথাকে বা যেতিয়া মাতৃত্ব পূৰ্ণকালীন কাম হয়, তেতিয়া সহজেই আৱেগিক-বাধ্যতামূলক মাতৃ দানৱ হোৱাৰ চিকাৰ হৈ পৰে।

প্ৰতিগৰাকী মাতৃয়ে এটা ভাল চখ আৰু অতীতৰ সময় গঢ়ি তুলিব লাগিব, ধ্যান কৰিব লাগিব, আৰু সচেতনভাৱে ব্যক্তিগত বৃদ্ধিৰ দিশত শক্তি খৰচ কৰিব লাগিব।

আপোনাৰ পুত্ৰ ডাঙৰ হোৱাৰ লগে লগে তেওঁক নিজৰ ব্যক্তি হ’বলৈ শিকাওক, সকলো সম্ভাৱনা সমালোচনাত্মকভাৱে বিশ্লেষণ কৰাৰ পিছত সিদ্ধান্ত ল’বলৈ শিকাওক উপস্থাপন কৰিলে মাতৃ-পুত্ৰৰ সম্পৰ্ক বহুখিনি উন্নত হ’ব। মাতৃৰ মুকুট পিন্ধা মুহূৰ্ত যেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰই তাইৰ দুৰ্বলতাবোৰ দেখিব পাৰে আৰু তথাপিও তাইক নিঃচৰ্তভাৱে ভাল পায়।

যেতিয়া তেওঁ নাটকৰ দ্বাৰা দোল খাই নপৰাকৈ, আৱেগিকভাৱে তাইৰ প্ৰয়োজনৰ সময়ত তাইৰ পক্ষত থিয় দিয়ে তেতিয়া ই এক পৰম গৌৰৱৰ মুহূৰ্ত ব্লেকমেইল বা ক্ষমতাৰ কৌশল।

এই সন্দৰ্ভত মই অভিনেত্ৰী ৰেৱতীয়ে কৰা এই বিজ্ঞাপনটোৰ কথা উল্লেখ কৰিব লাগিব। তাই অতি সোনকালে বিয়া হ’বলগীয়া পুত্ৰক কয় যে বিয়াৰ পিছত নিজাকৈ এটা ঘৰ পাওক। তেওঁ কয় যে তেওঁ মাকৰ অবিহনে থকাৰ কথা কল্পনাও কৰিব পৰা নাছিল তাৰ পিছত তাই তেওঁক ওচৰৰ ঘৰটো কিনিবলৈ কয় কিন্তু বিয়াৰ পিছত বাহিৰলৈ যোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। অতি কম সংখ্যক শাহুৱেকে আচলতে এই কাম কৰিব পাৰে। তেওঁলোকে বিচাৰে এজন পুত্ৰ আৰু তেওঁৰ পত্নীক ঠিক নাকৰ তলত আৰু নিয়ন্ত্ৰণ আৰু আধিপত্যৰ বাবে সদায় সাজু। মৰমিয়াল মাতৃৰ পৰা তাই ৰূপান্তৰিত হয় ক...দানৱ শাহুৱেক।

মাতৃয়ে পুত্ৰক এৰি দিবলৈ হ’লে সেই অদৃশ্য নাভিৰ ৰছীডাল কাটিব লাগিব, আৰু বহুত বেছি শক্তিশালী আৰু স্থায়ী প্ৰেমৰ বান্ধোন গঢ়ি তুলিব লাগিব। বেছিভাগ ভাৰতীয় পৰিয়ালতে অসুখৰ সৃষ্টি হয় এগৰাকী শাহুৱেকে নিজৰ পুত্ৰক এৰি দিব নোৱাৰাৰ পৰা।

পতি পটনি ঔৰ ৱহ! – যেতিয়া শাহুৱেকে সকলোতে টেগ কৰে!

ঈৰ্ষাপৰায়ণ শাহুৱেকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ ১২টা উপায়

শাহুৰ সৈতে সম্পৰ্ক উন্নত কৰাৰ ১০টা উপায়

can-children-foresee- পিতৃ-মাতৃ-বিবাহ বিচ্ছেদ