अलीकडील अभ्यासातून असे दिसून आले आहे की जो व्यक्ती एकदा फसवणूक करतो तो पुन्हा पुन्हा फसवणूक करतो आणि तो वैज्ञानिकदृष्ट्या सत्य असल्याचे अहवाल देतो.

अर्काइव्ह्ज ऑफ सेक्शुअल बिहेविअर या जर्नलमध्ये प्रकाशित केलेल्या अभ्यासात, संशोधकांनी सहभागींना विचारले त्यांच्या भागीदारांसह त्यांच्या बेवफाईबद्दल प्रश्न; ज्याला संशोधकांनी एक्स्ट्रा-डायडिक सेक्शुअल इन्व्हॉल्व्हमेंट (ESI) म्हटले.

आणि अभ्यासात काही आकर्षक तथ्ये समोर आली जी लक्षात घेण्याजोगी आहेत-

#ज्या लोकांनी त्यांच्या पहिल्या नात्यात फसवणूक केली त्यांची फसवणूक होण्याची शक्यता तिप्पट होती त्यांच्या पुढच्या नात्यात! अरे!

एकदा फसवणूक करणारा, नेहमी फसवणूक करणारा.

#ज्यांना माहित होते की त्यांचे भागीदार पूर्वीच्या नातेसंबंधात बेवफाईमध्ये गुंतले होते त्यांची शक्यता दुप्पट होती त्यांच्या पुढील जोडीदाराकडून तेच कळवा. बरे होत नाही, नाही का?

#ज्या लोकांना त्यांच्या पहिल्या नात्यात त्यांच्या जोडीदाराची फसवणूक झाल्याचा संशय होता, त्यांच्या पुढील नातेसंबंधात त्यांच्या जोडीदारावर संशय असल्याची तक्रार करण्याची शक्यता चौपट होते. चांगले अगं, तुमच्या अंतःप्रेरणेवर कधीही शंका घेऊ नका.

परिणाम तुमच्या सध्याच्या किंवा पुढच्या नात्यातील अगोदरच्या बेवफाईचे महत्त्व दर्शवत होते.

ईएसआयने शोधलेल्या कारणांपैकी एक फसवणूक करणे आणि नंतर त्याबद्दल खोटे बोलणे सोपे आहे हे दुसर्‍या अभ्यासाद्वारे स्पष्ट केले जाऊ शकते जे दर्शवते की मेंदूला कालांतराने खोटे बोलण्याची सवय कशी होते. जर्नल नेचर न्यूरोसायन्समध्ये प्रकाशित केलेल्या अभ्यासात असे म्हटले आहे की खोटे बोलल्याने घनता वाढतेआपल्या मेंदूचा त्याच्याशी निगडीत नकारात्मक भावनांविरुद्ध.

हफिंग्टन पोस्टमध्ये नोंदवलेला आणखी एक अभ्यास असा दावा करतो की, अप्रामाणिकपणा कालांतराने हळूहळू वाढत जातो. खोटे बोलण्याबद्दल मेंदूच्या प्रतिसादाचे मोजमाप करणारे स्कॅन वापरून, संशोधकांनी पाहिले की प्रत्येक नवीन खोटेपणामुळे लहान आणि लहान न्यूरोलॉजिकल प्रतिक्रिया होतात – विशेषत: अमिगडालामध्ये, जो मेंदूचा भावनिक गाभा आहे.

अर्थात, प्रत्येक नवीन तंतू दिसू लागला. मेंदूला असंवेदनशील करण्यासाठी, अधिक खोटे बोलणे सोपे आणि सोपे बनवते.

“आपल्याला लहान खोट्या गोष्टींपासून सावधगिरी बाळगण्याची गरज आहे कारण ते वरवर लहान असले तरी ते वाढू शकतात,” असे पहिले लेखक नील गॅरेट म्हणाले. अभ्यासाचे.

“आमचे परिणाम काय सुचवू शकतात की एखादी व्यक्ती वारंवार अप्रामाणिक वर्तन करत असेल, तर कदाचित त्या व्यक्तीने त्यांच्या खोट्याशी भावनात्मकपणे जुळवून घेतले असेल आणि नकारात्मक भावनिक प्रतिसादाचा अभाव असेल ज्यामुळे सामान्यतः त्यावर अंकुश येईल, ” गॅरेट म्हणाले.

दुसर्‍या शब्दात, जरी तुम्ही पहिल्यांदा फसवणूक केल्याबद्दल तुम्हाला दोषी वाटत असले तरीही, पुढच्या वेळी तुम्हाला त्याच पातळीवरील अपराधीपणाची भावना वाटण्याची शक्यता नाही, ज्यामुळे तुम्हाला एक प्रकारे पुनरावृत्ती करण्यास प्रोत्साहित केले जाईल. भविष्यात कृती करा.

जर्नल ऑफ सोशल अँड पर्सनल रिलेशनशिप मध्‍ये प्रकाशित एका नवीन अभ्यासाचे लेखक असे सुचवतात की फसवणूक करणार्‍यांना त्यांच्या अविवेकाबद्दल वाईट वाटते, परंतु त्यांच्या भूतकाळाची पुनर्रचना करून बरे वाटण्याचा प्रयत्न करा अनैतिक म्हणून बेवफाईकिंवा सामान्य वर्तन.

थोडक्यात, लोकांना माहित आहे की बेवफाई चुकीची आहे, परंतु काही अजूनही करतात. आणि जेव्हा ते करतात तेव्हा त्यांना सहसा याबद्दल खूप वाईट वाटते. परंतु संज्ञानात्मक जिम्नॅस्टिक्सच्या विविध प्रकारांद्वारे, फसवणूक करणारे स्वतःबद्दल चांगले वाटण्यासाठी त्यांच्या भूतकाळातील अविवेकांना सूट देऊ शकतात. नकारात्मक परिणाम, किमान त्यांना स्वतःबद्दल कसे वाटते या दृष्टीने कमी होत असल्याने, कदाचित ते त्यांच्या चुकांमधून शिकत नाहीत – आणि भविष्यात पुन्हा फसवणूक होण्याची शक्यता आहे.

वरील अभ्यास प्रदान करतात ईएसआय गुन्हेगारांच्या मनात एक मनोरंजक विश्लेषण आहे आणि ते "एकदा फसवणूक करणारा, नेहमी फसवणूक करणारा" ही म्हण खरी ठरते. परंतु लक्षात ठेवा की तुम्ही एखाद्या व्यक्तीला भूतकाळात किंवा वर्तमानात तिच्या बेवफाईचे श्रेय देऊ शकता, तरीही वाटाघाटी करणे अवघड आहे.

तुम्ही तुमच्या जोडीदाराची फसवणूक करत असल्यास तुमच्या हृदयाचे नाही तर तुमच्या मेंदूचे अनुसरण करा. भूतकाळात फसवणूक केल्याचे कबूल करणे. हे नो ब्रेनर आहे. आणि जर तुम्ही अजूनही फसवणूक करणार्‍यासोबत राहणे किंवा त्याच्या बेवफाईच्या कृत्यांकडे दुर्लक्ष करणे निवडले, तर आत्मपरीक्षण करण्याची आणि स्वतःला विचारण्याची वेळ आली आहे, तुम्ही तुमच्या जीवनात फसवणूक करणाऱ्याला का आकर्षित केले? आणि माझ्यावर विश्वास ठेवा, जर तुम्ही सत्यवादी असण्याचे निवडले तर तुम्हाला उत्तर तुमच्या आत सापडेल. स्वतःशी प्रामाणिक.