ভাৰতীয় পত্নীৰ প্ৰেমৰ কাহিনী শুনিছিলোঁ। কেনেকৈ গৃহিণীসকলে কাম-কাজৰ লগত জড়িত হৈ পৰিছিল আৰু স্বামী কৰ্মস্থলীত আঁতৰত থকাৰ সময়ত এটা ৰলিকিং সময় পাৰ কৰিছিল। আচলতে মই আলোচনীবোৰত পঢ়িছিলোঁ কৰ্মক্ষেত্ৰত বিবাহিত ভাৰতীয় মহিলাৰ বিবাহ বহিৰ্ভূত সম্পৰ্কৰ কাহিনী আৰু অন্যথা অতি বিনয়ী কিছুমান মহিলাই কেনেকৈ অনলাইন চেট ৰুমত নিজৰ ভিতৰৰ দেৱীক মুকলি কৰি দিছিল।

মোৰ নাম ৰিংকি। ইয়াত মোৰ কাহিনী। মোৰ জীৱনটো সকলো ভাল আছিল। কেৱল এজন সুন্দৰ স্বামী ধীৰ বা মৰমলগা পুত্ৰ প্ৰাঞ্জলৰ লগত বিয়া হোৱাৰ বাবেই নহয়, মানুহে সদায় কৈছিল যে মই এগৰাকী ভাগ্যৱান ছোৱালী। ভাল মাক-দেউতাক, ধুনীয়া শহুৰেক, সফল স্বামী, আৰামদায়ক জীৱন, মোৰ জীৱনত কেতিয়াও একোৱেই হেৰাই যোৱা যেন নালাগিল। কিন্তু তাৰ পিছত কথাবোৰ সলনি হ’ল।

যেতিয়া মই প্ৰথমবাৰৰ বাবে ৰিয়ানক লগ পাইছিলো আৰু নিজকে তেওঁৰ ফালে আকৰ্ষিত হোৱা দেখিছিলো, তেতিয়া মই নিজকে সুধি থাকিলোঁ, মই কিয় ইমান লোভী হৈ পৰিছো? সতেজ নতুন ক্ৰাছৰ স্বাৰ্থত কোনে আৰামদায়ক আৰু আৰামদায়ক জীৱন এটা বিঘ্নিত কৰিব বিচাৰে?

ৰিয়ানৰ বিয়া হৈছিল দীপশিখাৰ সৈতে আৰু তেওঁলোকৰ এগৰাকী মৰমলগা ছোৱালী আছিল। তেওঁলোকৰ বিবাহ আমাৰ দৰেই নিখুঁত যেন লাগিছিল আৰু সেয়েহে মই মোৰ আৱেগবোৰ পৰিচালনা কৰিব পাৰিছিলো আৰু সেইবোৰ প্ৰকাশ কৰিব বিচৰা নাছিলো। যদি মই তেনেকুৱা কৰিলোঁহেঁতেন তেন্তে মই অনুভৱ কৰিছিলো যে আমি শেষত সেই বিবাহ বহিৰ্ভূত প্ৰেমৰ কাহিনীবোৰৰ অংশ হৈ পৰিলোঁহেঁতেন যিবোৰৰ পৰিণতিও আহি পৰে।

ড° সঞ্জীৱ ত্ৰিবেদীক কোৱাৰ দৰে (পৰিচয় সুৰক্ষিত কৰিবলৈ নাম সলনি কৰা হৈছে)

সম্পৰ্কীয় পঠন : এটা ভাৰতীয় লু, বিকিনি মোম অৰ যৌন অনাহাৰে থকা মাকে অতিৰিক্ত বৈবাহিক প্ৰেমৰ অন্ত পেলাব পাৰে

The...Beginning Of An Indian Wife Affair Story

মই বোকা আছিলোঁ। কেনেকৈ এফেয়াৰ আৰম্ভ হ’ল তাৰ কোনো তথ্য মোৰ নাছিল। এজনৰ পৰা আঁতৰি থাকিব বিচাৰিলেও ই মোক বিচাৰি পালে। প্ৰেমে এটা উপায় বিচাৰি পায় বা তেনেকৈয়ে ভাবিছিলো তেতিয়া। মোৰ ফোনত ৰিয়ানৰ পৰা মোৰ প্ৰতি থকা মৰম প্ৰকাশ কৰা মেছেজ এটা দেখি মোৰ হৃদয়খনে স্পন্দন হেৰুৱাই পেলালে।

না ক’বলৈ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ আগতেই মই নিজকে আৱেগিকভাৱে ৰিয়ানৰ প্ৰতি দৃঢ়ভাৱে আকৃষ্ট হৈ পৰিলোঁ।

আমাৰ সম্পৰ্কটোৱে মেছেজিঙৰ ওপৰত উৰা মাৰিলে আৰু মই তেতিয়াও নাজানিছিলো যে মই যিটো কামত আছো তাৰ নাম আৱেগিক অবিশ্বাস। আমি সঘনাই লগ হ’বলৈ ধৰিলোঁ আৰু একেলগে প্ৰতিটো মুহূৰ্তক লালন-পালন কৰিলোঁ।

প্ৰতিবাৰেই স্বামী হিচাপে নিৰপেক্ষ ভদ্ৰলোক ধীৰক লৈ মোৰ দোষী অনুভৱ হৈছিল, মই সম্পৰ্কটোৰ পৰা আঁতৰি আহিব বিচাৰিছিলো। মোৰ ল’ৰা প্ৰাঞ্জলৰ নিৰীহ মুখখনেও মোৰ অপৰাধবোধক বহুগুণে বৃদ্ধি কৰিছিল।

কিন্তু প্ৰতিবাৰেই মই প্ৰেমৰ সম্পৰ্কটো বাতিল কৰাৰ চেষ্টা কৰিছিলো, ৰিয়ানে কৈছিল, “আমাৰ মাজত আমাৰ পৰিয়ালবোৰ কিয় আনিব?”

ভাল সময়বোৰ আৱেগিক আৰু শাৰীৰিক পূৰ্ণতাৰ বাবে ৰিয়ানৰ ওপৰত মোৰ নিৰ্ভৰশীলতা বাঢ়ি গৈ থাকিল। মোৰ জীৱনটো অতি সোনকালে দখল কৰিব পৰা জটিলতাৰ বিষয়ে তেতিয়া মোৰ কোনো তথ্য নাছিল।

আমাৰ বিবাহ বহিৰ্ভূত প্ৰেমৰ কাহিনীটো স্তব্ধ হৈ পৰিল

ধীৰ, প্ৰাঞ্জল আৰু মই চুটি ছুটীৰ পৰা উভতি অহাৰ পিছত মই দেখিলোঁ ৰিয়ানে নহ'ব'। মোৰ ফোনটো ল'ব, মোৰ মেছেজৰ উত্তৰও নিদিব। কিবা এটা ভুল অনুভৱ কৰি মই অস্থিৰ হ’বলৈ ধৰিলোঁ আৰু অলপ পিছতে ৰিয়ানৰ পৰা চমু ফোন আহিল, যে প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক বন্ধ হ’ব লাগিব।

মই ইমানেই স্তম্ভিত হৈ পৰিলোঁতেওঁৰ আৱেগহীন আৰু ব্যৱসায়িক মাতটো শুনিব। সি ইমান সংবেদনহীন কেনেকৈ হ’ব পাৰে? মই তাক জোকাৰি পেলাব বিচাৰিছিলো, তাৰ ওপৰত গালি-গালাজৰ বোজা পেলাব বিচাৰিছিলো। কিন্তু তেওঁ উপলব্ধ নাছিল।

কিছুদিন পিছত তেওঁ আকৌ ফোন কৰিলে, আৰু কান্দি ক’লে, “যদিহে তেওঁ মোৰ সহযোগিতা নাপায়, তেন্তে তেওঁ হয়তো আত্মহত্যা কৰিবলগীয়া হ’ব।” আৰু মোৰ সহযোগিতাৰ অৰ্থ আছিল আমাৰ মাজত যে সম্পৰ্ক আছে সেই কথা পাহৰি যোৱা। তেওঁ অপৰাধবোধৰ বিপুল বোজা লৈছিল আৰু ছোৱালীজনীৰ ভৱিষ্যত আৰু পৰিয়ালৰ ভাবমূৰ্তিক লৈ আপাত দৃষ্টিত চিন্তিত আছিল।

মই সম্পূৰ্ণৰূপে ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিলোঁ

মই নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে ছিন্নভিন্ন অনুভৱ কৰিলোঁ। মনটো অজ্ঞান হৈ পৰিল। মোৰ চৌপাশৰ জগতখনৰ প্ৰতি আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলালোঁ। ধীৰ আৰু শাহুৱেকে মোক জোকাৰি কি হৈছে বুলি সুধিছিল যদিও মোৰ কথা ক’বলৈ শাৰীৰিক শক্তি নাছিল৷ মানসিকভাৱে মই ধ্বংসাৱশেষলৈ পৰিণত হৈছিলোঁ। বিবাহ বহিৰ্ভূত প্ৰেমৰ কাহিনীবোৰত কুৎসিত মৃত্যু হোৱাৰ কথা শুনিছিলোঁ, মোৰটোও এনেকৈ শেষ হ’ব বুলি ভবা নাছিলোঁ৷ ৰিয়ানক উন্মাদভাৱে ভালপোৱাটো মোৰ ভুল আছিল নেকি?

মই জানিব বিচাৰিছিলো যে মই পৃথিৱীৰ আন সকলোতকৈ বেছি ভালপোৱা মানুহজনৰ এই হঠাতে সলনি হোৱা আচৰণৰ কাৰণ।

কিন্তু ৰিয়ানে কৰিব একো নকওক। তেওঁ মাত্ৰ নিজৰ কথাখিনি আওৰাই থাকিল যে পৰিয়ালৰ স্বাৰ্থত আৰু সকলোৰে সুখৰ স্বাৰ্থত এই সম্পৰ্কটো শেষ হ’ব লাগিব। গতিকে তেওঁ মোক প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাৰ সকলো কাৰণৰ এতিয়া কোনো অৰ্থ নাছিল?

তেওঁ সদায় মোৰ অপৰাধবোধক ব্ৰাছ কৰি পেলায়

যেতিয়া মই তেওঁক মই ভুগি থকা অপৰাধবোধৰ কথা কৈছিলো, তেতিয়া তেওঁ ব্ৰাছ কৰিছিল এইটোবন্ধ কৰা. এতিয়া তেওঁ ১৮০ ডিগ্ৰী দোল খাইছিল আৰু মই আগতে কোৱা ভাষাটো কৈছিল। এইটো মই শুই শুই ল’ব বিচৰা নাছিলো।

মোৰ অনুভৱ হৈছিল মোৰ প্ৰেম কাহিনীটো সেই দুৰ্ভগীয়া ভাৰতীয় পত্নী প্ৰেমৰ কাহিনীবোৰৰ ভিতৰত এটাৰ দৰে হৈ পৰিছে য’ত তাই ৰিচিভিং এণ্ডত আছিল। মই ভাবুকি দিলোঁ যে মই তেওঁক এৰি নাযাওঁ, যিয়েই নহওক৷ তেওঁ হঠাতে ফোনটো বিচ্ছিন্ন কৰি মোক ব্লক কৰি দিলে।

মই আৱিষ্কাৰ কৰিলোঁ যে কেনেকৈ নৈতিকভাৱে শুদ্ধ নহয় কিবা এটাই আপোনাক ধ্বংস কৰাৰ পৰিসৰলৈকে ভালপোৱা আৰু আকাংক্ষাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। তেওঁৰ কথা যিমানেই ভাবিছিলো সিমানেই তেওঁৰ প্ৰতি মোৰ আকাংক্ষা বাঢ়ি আহিছিল।

মই নিজকে প্ৰতাৰিত, ব্যৱহাৰ কৰা আৰু অসহায় অনুভৱ কৰিছিলো। হঠাতে এদিন তেওঁ ফোন কৰি ক’লে যে তেওঁৰ পত্নীয়ে মাক-দেউতাকৰ ঠাইলৈ গৈছে, কেতিয়াও ঘূৰি আহি তেওঁলোকৰ ছোৱালীজনীক লগত লৈ যাবলৈ।

ৰিয়ানে তেওঁৰ পত্নীৰ প্ৰেমৰ কথা আৱিষ্কাৰ কৰিলে

আমাৰ হৈ পৰিল বিবাহ বহিৰ্ভূত সম্পৰ্কৰ আটাইতকৈ জটিল কাহিনীবোৰৰ ভিতৰত এটা। ৰিয়ানে আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে তেওঁৰ পত্নী দীপশিখাই কাৰোবাৰ লগত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক ৰাখিছে। যেতিয়া তেওঁ তাইক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল, তেতিয়া তাই তেওঁলোকৰ বিয়া শেষ কৰাৰ ভাবুকি দিছিল।

তাই তাক শুকান আৰু সংবেদনহীন পশু বুলি কৈছিল, যাৰ লগত জীয়াই থকাটো এটা শাস্তি আছিল। কাকো ভালপোৱাত অক্ষম আৰু ৰবটিক জীৱন কটাবলগীয়া হোৱা বুলিও কয় ছানীয়ে। সংঘাতবোৰ অনুপাতৰ বাহিৰত হৈ গ’ল আৰু তাই মাক-দেউতাকৰ ঘৰলৈ গুচি গ’ল।

সি ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিল আৰু শিশুৱে কাম বুলি স্বীকাৰ কৰাৰ দৰে কান্দিলে, একেটা মুদ্ৰাতেই তেওঁক উভতাই দিলে। তেওঁ নিজৰ কুকৰ্মৰ পৰা অনুতাপ কৰিব বিচাৰিছিল যাৰ ফলত বেয়া কৰ্মৰ সৃষ্টি হৈছে বুলি তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যিটো...অৱশেষত তেওঁলোকৰ বিবাহ নষ্ট কৰি পেলালে।

এই তত্ত্ব বা কাহিনীবোৰৰ কোনোটোৱেই মই মানি ল’ব পৰা নাছিলো। মই মাথোঁ বিচাৰিছিলো তেওঁক মোৰ জীৱনত ঘূৰাই পোৱাটো। সময়ে সুস্থ হয় বুলি মোৰ বিশ্বাস নহয়৷ এতিয়া আমাৰ সম্পৰ্কক যিফালেই নাচাওঁ, শেষ হোৱা কথাটো মই মানি ল’ব পৰা নাই। মই মনে মনে কষ্ট পাইছো, তেওঁ ঘূৰি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছো।

এতিয়া মই আগতে পঢ়া সেই ভাৰতীয় পত্নী প্ৰেমৰ কাহিনীবোৰৰ ভিতৰত এখনৰ নায়িকা। আজি কেইমাহমান হ’ল যদিও মই এতিয়াও আশাত জীয়াই আছো৷ মোক এতিয়াও লগ কৰিবলৈ মন যোৱা নাই।