সুভদ্ৰা আছিল কৃষ্ণৰ আঢ়ৈ বছৰীয়া ভগ্নী; কিছুমানে কয় যে তাইক যোগমায়া , দুৰ্গাৰ পুনৰ্জন্ম, দুষ্ট কামছাৰ মৃত্যুৰ কাৰণৰ অংশ হ’বলৈ নমাই পঠিওৱা হৈছিল। যেতিয়া সুভদ্ৰাক স্পষ্টভাৱে অনুপযুক্ত দুৰ্যোধনৰ লগত বিয়া কৰাই দিয়াৰ বিপদ আহিল, তেতিয়া কৃষ্ণই অৰ্জুনক তাইক অপহৰণ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে। ক্ষত্ৰিয়ৰ বাবে তেওঁক ভালপোৱা নাৰীক অপহৰণ কৰাটো উপযুক্ত আছিল। এবাৰ সেই কাম হৈ গ’ল, তেতিয়াও প্ৰথম ৰাণী দ্ৰৌপদীক সন্তুষ্ট কৰাৰ সমস্যাটো ৰৈ গ’ল। অৰ্জুনে সুভদ্ৰাক নম্ৰ দাস হিচাপে দ্ৰৌপদীক অৰ্পণ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে। গতিকে তাইৰ সকলো ৰাজকীয় শোভাযাত্ৰা খুলি তাই বিনম্ৰভাৱে দ্ৰৌপদীৰ সেৱা কৰিলে। অৱশেষত দ্ৰৌপদীয়ে তাইক মৰমেৰে সহপত্নী হিচাপে গ্ৰহণ কৰিলে।

সুভদ্ৰাৰ কাহিনী

সুভদ্ৰ আৰু অৰ্জুনৰ এজন পুত্ৰ আছিল অভিমন্যু, যিজন সাহসী যুৱ যোদ্ধাই <ত প্ৰৱেশৰ ৰহস্য শিকিছিল ১>চক্ৰব্যুহ মাতৃৰ গৰ্ভত থকা অৱস্থাত যুদ্ধত গঠন। অৰ্জুনে চক্ৰব্যুহ ত কেনেকৈ প্ৰৱেশ কৰিব লাগে সেই বিষয়ে বৰ্ণনা কৰাৰ সময়ত গৰ্ভৱতী সুভদ্ৰাই মুগ্ধ হৈ শুনিছিল। কিন্তু তাৰ পৰা কেনেকৈ ওলাই আহিব পাৰি তাৰ বর্ণনা দিওঁতে তাইৰ টোপনি গ’ল আৰু এইদৰে অভিমন্যুৱে চক্ৰব্যুহ ৰ পৰা ওলাই অহাৰ সেই কলাটো কেতিয়াও শিকিব পৰা নাছিল। ফলত যুদ্ধত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।

অৰ্জুনৰ আন পত্নীসকল কেনেকৈ তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষাৰ কামত জড়িত আছিল

ভীষ্ম আছিল গংগাৰ পুত্ৰ। যুদ্ধৰ দ্বাদশ দিনত যেতিয়া অৰ্জুনে তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতাৰে হত্যা কৰে, তেতিয়া ভীষ্মৰ ভাতৃসকলে (বসু, আকাশী সত্তা) তেওঁক অভিশাপ দিয়ে। উলুপিয়ে আবেদন জনাইছেভাছুছ আৰু তেওঁলোকে অভিশাপটো লাঘৱ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। বব্ৰুবাহনে অৰ্জুনক হত্যা কৰিব, আৰু উলুপীয়ে তেওঁক পুনৰুজ্জীৱিত কৰিব পৰা ৰত্ন লৈ দৃশ্যপটত উপস্থিত হ’ব। এইদৰে তেওঁলোকে নিজৰ নিৰ্ধাৰিত ভূমিকা পালন কৰে।

আমাৰ প্ৰত্যেকৰে জন্ম এটা উদ্দেশ্যৰ বাবে। কেতিয়াবা আমি বিবাহৰ জৰিয়তে সেই উদ্দেশ্যত উপনীত হওঁ। কিছুমান মহিলাই বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃ বা অক্ষম ভাই-ভনীৰ যত্ন ল’বলৈ অবিবাহিত হৈ থাকে; কেতিয়াবা পুৰুষো একে কাৰণতে অবিবাহিত হৈ থাকে। কেতিয়াবা বিবাহৰ অন্ত পৰে জীৱিকাৰ ধনেৰে; আন সময়ত ই কেৱল আমাৰ জীৱনৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ শিক্ষা ল’বলৈ সহায় কৰাৰ এক মাধ্যম। কেতিয়াবা বিবাহৰ অন্ত পৰিলে মনত ৰখাটো প্ৰয়োজনীয় যে ‘বিবাহিত হোৱা’ লক্ষ্য নহয়। লক্ষ্য হয়তো আমি অধিক ধৈৰ্য্যশীল বা দয়ালু হওঁ।

সুভদ্ৰাৰ মৃত্যুৰ পিছত কি হ’ল?

কৃষ্ণই অৰ্জুনক সুভদ্ৰাক এটা পুখুৰীৰ গভীৰ মূৰলৈ লৈ গৈ ভিতৰলৈ ঠেলি দিবলৈ কৈছিল।কৃষ্ণৰ আদেশত তেওঁ আচৰিত হৈছিল যদিও কোৱাৰ দৰেই কৰিলে। সুভদ্ৰা আসুৰিক ৰূপত নাৰী হিচাপে পানীৰ পৰা ওলাই আহি তাৰ পিছত মৃত্যুবৰণ কৰে। দেখাত তেওঁৰ আগৰ জন্মত সীতাক তালৈ অনাৰ সময়ত ৰাৱণৰ সাম্ৰাজ্যত বাস কৰা ত্ৰিজাতা নামৰ এজন অসুৰ আছিল। তাই সীতাক অপৰিসীম সহায় কৰিছিল আৰু তাইৰ সৎকৰ্মৰ বাবেই ৰামে কৃষ্ণৰ ভগ্নী হিচাপে জন্ম লোৱাৰ আশীৰ্বাদ পাইছিল। গতিকে তাই পুৰণি ৰূপলৈ ঘূৰি গ’ল আৰু তাৰ পিছত মৃত্যু হ’ল। শেষত নিজৰ ভাগ্য পূৰণ কৰাটোৱেই সকলো।